ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 961 ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਕਰੇ ਸਭ ਹੀ; ਤਿਨ ਕੇਸ ਛੁਟੇ ਸਿਰ ਸ੍ਯਾਮ ਸੁਹਾਵੈ ॥ हार सिंगार करे सभ ही; तिन केस छुटे सिर स्याम सुहावै ॥ ਜੋਬਨ ਜੋਤਿ ਜਗੈ ਅਤਿ ਹੀ; ਮੁਨਿ ਹੇਰਿ ਡਿਗੈ ਤਪ ਤੇ ਪਛੁਤਾਵੈ ॥ जोबन जोति जगै अति ही; मुनि हेरि डिगै तप ते पछुतावै ॥ ਕਿੰਨਰ ਜਛ ਭੁਜੰਗ ਦਿਸਾ; ਬਿਦਿਸਾਨ ਕੀ ਬਾਲ ਬਿਲੋਕਨ ਆਵੈ ॥ किंनर जछ भुजंग दिसा; बिदिसान की बाल बिलोकन आवै ॥ ਗੰਧ੍ਰਬ ਦੇਵ ਅਦੇਵਨ ਕੀ ਤ੍ਰਿਯ; ਹੇਰਿ ਪ੍ਰਭਾ ਸਭ ਹੀ ਬਲ ਜਾਵੈ ॥੨੦॥ गंध्रब देव अदेवन की त्रिय; हेरि प्रभा सभ ही बल जावै ॥२०॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਐਸੋ ਭੇਖ ਬਨਾਇ ਕੈ; ਤਹ ਤੇ ਕਰਿਯੋ ਪਿਯਾਨ ॥ ऐसो भेख बनाइ कै; तह ते करियो पियान ॥ ਪਲਕ ਏਕ ਬੀਤੀ ਨਹੀ; ਤਹਾ ਪਹੂੰਚੀ ਆਨਿ ॥੨੧॥ पलक एक बीती नही; तहा पहूंची आनि ॥२१॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਏਤੀ ਕਥਾ ਸੁ ਯਾ ਪੈ ਭਈ ॥ एती कथा सु या पै भई ॥ ਅਬ ਕਥ ਚਲਿ ਤਿਹ ਤ੍ਰਿਯ ਪੈ ਗਈ ॥ अब कथ चलि तिह त्रिय पै गई ॥ ਨਿਜੁ ਪਤਿ ਮਾਰਿ ਰਾਜ ਜਿਨ ਲਯੋ ॥ निजु पति मारि राज जिन लयो ॥ ਲੈ ਸੁ ਛਤ੍ਰੁ ਨਿਜੁ ਸੁਤ ਸਿਰ ਦਯੋ ॥੨੨॥ लै सु छत्रु निजु सुत सिर दयो ॥२२॥ ਮੁਖੁ ਫੀਕੋ ਕਰਿ ਸਭਨ ਦਿਖਾਵੈ ॥ मुखु फीको करि सभन दिखावै ॥ ਚਿਤ ਅਪਨੇ ਮੈ ਮੋਦ ਬਢਾਵੈ ॥ चित अपने मै मोद बढावै ॥ ਸੋ ਪੁੰਨੂ ਨਿਜੁ ਸਿਰ ਤੇ ਟਾਰੋ ॥ सो पुंनू निजु सिर ते टारो ॥ ਰਾਜ ਕਮੈਹੈ ਪੁਤ੍ਰ ਹਮਾਰੋ ॥੨੩॥ राज कमैहै पुत्र हमारो ॥२३॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਸਵਤਿ ਸਾਲ ਤੇ ਮੈ ਜਰੀ; ਨਿਜੁ ਪਤਿ ਦਯੋ ਸੰਘਾਰ ॥ सवति साल ते मै जरी; निजु पति दयो संघार ॥ ਬਿਧਵਾ ਹੀ ਹ੍ਵੈ ਜੀਵਿ ਹੌ; ਜੌ ਰਾਖੇ ਕਰਤਾਰ ॥੨੪॥ बिधवा ही ह्वै जीवि हौ; जौ राखे करतार ॥२४॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਸਵਤਿ ਸਾਲ ਸਿਰ ਪੈ ਤਹਿ ਸਹਿਯੈ ॥ सवति साल सिर पै तहि सहियै ॥ ਬਿਧਵਾ ਹੀ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਜਗ ਰਹਿਯੈ ॥ बिधवा ही ह्वै कै जग रहियै ॥ ਧਨ ਕੋ ਟੋਟਿ ਕਛੂ ਮੁਹਿ ਨਾਹੀ ॥ धन को टोटि कछू मुहि नाही ॥ ਐਸੇ ਕਹੈ ਅਬਲਾ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥੨੫॥ ऐसे कहै अबला मन माही ॥२५॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਮਨ ਭਾਵਤ ਕੋ ਭੋਗ ਮੁਹਿ; ਕਰਨਿ ਨ ਦੇਤੋ ਰਾਇ ॥ मन भावत को भोग मुहि; करनि न देतो राइ ॥ ਅਬਿ ਚਿਤ ਮੈ ਜਿਹ ਚਾਹਿ ਹੋ; ਲੈਹੋ ਨਿਕਟਿ ਬੁਲਾਇ ॥੨੬॥ अबि चित मै जिह चाहि हो; लैहो निकटि बुलाइ ॥२६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਬੈਠਿ ਝਰੋਖੇ ਮੁਜਰਾ ਲੇਵੈ ॥ बैठि झरोखे मुजरा लेवै ॥ ਜਿਹ ਭਾਵੈ ਤਾ ਕੋ ਧਨੁ ਦੇਵੈ ॥ जिह भावै ता को धनु देवै ॥ ਰਾਜ ਕਾਜ ਕਛੁ ਬਾਲ ਨ ਪਾਵੈ ॥ राज काज कछु बाल न पावै ॥ ਖੇਲ ਬਿਖੈ ਦਿਨੁ ਰੈਨਿ ਗਵਾਵੈ ॥੨੭॥ खेल बिखै दिनु रैनि गवावै ॥२७॥ ਏਕ ਦਿਵਸ ਤਿਨ ਤ੍ਰਿਯ ਯੌ ਕੀਯੋ ॥ एक दिवस तिन त्रिय यौ कीयो ॥ ਬੈਠਿ ਝਰੋਖੇ ਮੁਜਰਾ ਲੀਯੋ ॥ बैठि झरोखे मुजरा लीयो ॥ ਸਭ ਸੂਰਨ ਕੋ ਬੋਲਿ ਪਠਾਯੋ ॥ सभ सूरन को बोलि पठायो ॥ ਯਹ ਸੁਨਿ ਭੇਵ ਉਰਬਸੀ ਪਾਯੋ ॥੨੮॥ यह सुनि भेव उरबसी पायो ॥२८॥ ਭੂਖਨ ਵਹੈ ਅੰਗ ਤਿਨ ਧਰੇ ॥ भूखन वहै अंग तिन धरे ॥ ਨਿਜੁ ਆਲੈ ਤੈ ਨਿਕਸਨਿ ਕਰੇ ॥ निजु आलै तै निकसनि करे ॥ ਮੁਸਕੀ ਤਾਜੀ ਚੜੀ ਬਿਰਾਜੈ ॥ मुसकी ताजी चड़ी बिराजै ॥ ਨਿਸ ਕੋ ਮਨੋ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਲਾਜੈ ॥੨੯॥ निस को मनो चंद्रमा लाजै ॥२९॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਛੁਟੇ ਕਚ ਕਾਂਧਨ ਊਪਰਿ; ਸੋਭਿਤ ਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਘੁੰਘਰਾਰੇ ॥ स्याम छुटे कच कांधन ऊपरि; सोभित है अति ही घुंघरारे ॥ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਦਿਪੈ ਅਤਿ ਚਾਰੁ; ਸੁ ਮੋ ਪਹਿ ਤੇ ਨਹਿ ਜਾਤ ਉਚਾਰੇ ॥ हार सिंगार दिपै अति चारु; सु मो पहि ते नहि जात उचारे ॥ ਰੀਝਤ ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਸਭੈ; ਸੁ ਕਹਾ ਬਪੁਰੇ ਨਰ ਦੇਵ ਬਿਚਾਰੇ? ॥ रीझत देव अदेव सभै; सु कहा बपुरे नर देव बिचारे? ॥ ਬਾਲ ਕੌ ਰੋਕ, ਸਭੈ ਤਜਿ ਸੋਕ; ਤ੍ਰਿਲੋਕ ਕੋ ਲੋਕ ਬਿਲੋਕਿਤ ਸਾਰੇ ॥੩੦॥ बाल कौ रोक, सभै तजि सोक; त्रिलोक को लोक बिलोकित सारे ॥३०॥ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਬਨਾਇ ਕੈ ਸੁੰਦਰਿ; ਅੰਜਨ ਆਖਿਨ ਆਂਜਿ ਦੀਯੋ ॥ हार सिंगार बनाइ कै सुंदरि; अंजन आखिन आंजि दीयो ॥ ਅਤਿ ਹੀ ਤਨ ਬਸਤ੍ਰ ਅਨੂਪ ਧਰੇ; ਜਨ ਕੰਦ੍ਰਪ ਕੋ ਬਿਨੁ ਦ੍ਰਪ ਕੀਯੋ ॥ अति ही तन बसत्र अनूप धरे; जन कंद्रप को बिनु द्रप कीयो ॥ ਕਲਗੀ ਗਜਗਾਹ ਬਨੀ ਘੁੰਘਰਾਰ; ਚੜੀ ਹਯ ਕੈ ਹੁਲਸਾਤ ਹੀਯੋ ॥ कलगी गजगाह बनी घुंघरार; चड़ी हय कै हुलसात हीयो ॥ ਬਿਨੁ ਦਾਮਨ ਹੀ ਇਹ ਕਾਮਨਿ ਯੌ; ਸਭ ਭਾਮਿਨਿ ਕੋ ਮਨ ਮੋਲ ਲੀਯੋ ॥੩੧॥ बिनु दामन ही इह कामनि यौ; सभ भामिनि को मन मोल लीयो ॥३१॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |