ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ ।

Page 960

ਛੋਰਿ ਦਏ ਕਚ ਕਾਂਧਨ ਊਪਰ; ਸੁੰਦਰ ਪਾਗ ਸੌ ਸੀਸ ਸੁਹਾਵੈ ॥

छोरि दए कच कांधन ऊपर; सुंदर पाग सौ सीस सुहावै ॥

ਭੂਖਨ ਚਾਰੁ ਲਸੈ ਸਭ ਅੰਗਨ; ਭਾਗ ਭਰਿਯੋ ਸਭ ਹੀ ਕਹ ਭਾਵੈ ॥

भूखन चारु लसै सभ अंगन; भाग भरियो सभ ही कह भावै ॥

ਬਾਲ ਲਖੈ ਕਹਿ ਲਾਲ ਤਿਸੈ; ਲਟਕਾਵਤ ਅੰਗਨ ਮੈ ਜਬ ਆਵੈ ॥

बाल लखै कहि लाल तिसै; लटकावत अंगन मै जब आवै ॥

ਰੀਝਤ ਕੋਟਿ ਸੁਰੀ ਅਸੁਰੀ; ਸੁਧਿ ਹੇਰਿ ਛੁਟੈ ਸਤ ਹੂ ਛੁਟ ਜਾਵੈ ॥੧੨॥

रीझत कोटि सुरी असुरी; सुधि हेरि छुटै सत हू छुट जावै ॥१२॥

ਭੂਖਨ ਧਾਰਿ ਚੜਿਯੋ ਰਥ ਊਪਰਿ; ਬਾਧਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਨਿਖੰਗ ਬਨਾਯੋ ॥

भूखन धारि चड़ियो रथ ऊपरि; बाधि क्रिपान निखंग बनायो ॥

ਖਾਤ ਤੰਬੋਲ ਬਿਰਾਜਤ ਸੁੰਦਰ; ਦੇਵ ਅਦੇਵਨ ਕੋ ਬਿਰਮਾਯੋ ॥

खात त्मबोल बिराजत सुंदर; देव अदेवन को बिरमायो ॥

ਬਾਸ ਵ ਨੈਨ ਸਹੰਸ੍ਰਨ ਸੌ; ਛਬਿ ਹੇਰਿ ਰਹਿਯੋ ਕਛੁ ਪਾਰ ਨ ਪਾਯੋ ॥

बास व नैन सहंस्रन सौ; छबि हेरि रहियो कछु पार न पायो ॥

ਆਪੁ ਬਨਾਇ ਅਨੂਪਮ ਕੋ; ਬਿਧਿ ਐਚਿ ਰਹਿਯੋ, ਦੁਤਿ ਅੰਤ ਨ ਪਾਯੋ ॥੧੩॥

आपु बनाइ अनूपम को; बिधि ऐचि रहियो, दुति अंत न पायो ॥१३॥

ਪਾਨ ਚਬਾਇ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਸਾਥ; ਜਰਾਇ ਜਰੈ ਹਥਿਯਾਰ ਬਨਾਏ ॥

पान चबाइ भली बिधि साथ; जराइ जरै हथियार बनाए ॥

ਅੰਜਨ ਆਂਜਿ ਅਨੂਪਮ ਸੁੰਦਰਿ; ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਸਭੈ ਬਿਰਮਾਏ ॥

अंजन आंजि अनूपम सुंदरि; देव अदेव सभै बिरमाए ॥

ਕੰਠ ਸਿਰੀਮਨਿ ਕੰਕਨ ਕੁੰਡਲ; ਹਾਰ ਸੁ ਨਾਰਿ ਹੀਏ ਪਹਿਰਾਏ ॥

कंठ सिरीमनि कंकन कुंडल; हार सु नारि हीए पहिराए ॥

ਕਿੰਨਰ ਜਛ ਭੁਜੰਗ ਦਿਸਾ; ਬਿਦਿਸਾਨ ਕੈ ਲੋਕ ਬਿਲੋਕਿਨ ਆਏ ॥੧੪॥

किंनर जछ भुजंग दिसा; बिदिसान कै लोक बिलोकिन आए ॥१४॥

ਇੰਦ੍ਰ ਸਹੰਸ੍ਰ ਬਿਲੋਚਨ ਸੌ; ਅਵਿਲੋਕ ਰਹਿਯੋ, ਛਬਿ ਅੰਤੁ ਨ ਆਯੋ ॥

इंद्र सहंस्र बिलोचन सौ; अविलोक रहियो, छबि अंतु न आयो ॥

ਸੇਖ ਅਸੇਖਨ ਹੀ ਮੁਖ ਸੌ; ਗੁਨ ਭਾਖਿ ਰਹੋ, ਪਰੁ ਪਾਰ ਨ ਪਾਯੋ ॥

सेख असेखन ही मुख सौ; गुन भाखि रहो, परु पार न पायो ॥

ਰੁਦ੍ਰ ਪਿਯਾਰੀ ਕੀ ਸਾਰੀ ਕੀ ਕੋਰ; ਨਿਹਾਰਨ ਕੌ ਮੁਖ ਪੰਚ ਬਨਾਯੋ ॥

रुद्र पियारी की सारी की कोर; निहारन कौ मुख पंच बनायो ॥

ਪੂਤ ਕਿਯੇ ਖਟ ਚਾਰਿ ਬਿਧੈ; ਚਤੁਰਾਨਨ ਯਾਹੀ ਤੇ ਨਾਮੁ ਕਹਾਯੋ ॥੧੫॥

पूत किये खट चारि बिधै; चतुरानन याही ते नामु कहायो ॥१५॥

ਕੰਚਨ ਕੀਰ ਕਲਾਨਿਧਿ ਕੇਹਰ; ਕੋਕ ਕਪੋਤ ਕਰੀ ਕੁਰਰਾਨੇ ॥

कंचन कीर कलानिधि केहर; कोक कपोत करी कुरराने ॥

ਕਲਪਦ੍ਰੁਮਕਾ ਅਨੁਜਾ ਕਮਨੀ; ਬਿਨੁ ਦਾਰਿਮ ਦਾਮਨਿ ਦੇਖਿ ਬਿਕਾਨੇ ॥

कलपद्रुमका अनुजा कमनी; बिनु दारिम दामनि देखि बिकाने ॥

ਰੀਝਤ ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਸਭੈ ਨਰ; ਦੇਵ ਭਏ ਛਬਿ ਹੇਰਿ ਦਿਵਾਨੇ ॥

रीझत देव अदेव सभै नर; देव भए छबि हेरि दिवाने ॥

ਰਾਜ ਕੁਮਾਰ ਸੋ ਜਾਨਿ ਪਰੈ; ਤਿਹ ਬਾਲ ਕੇ ਅੰਗ ਨ ਜਾਤ ਪਛਾਨੇ ॥੧੬॥

राज कुमार सो जानि परै; तिह बाल के अंग न जात पछाने ॥१६॥

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

ਦਸ ਸੀਸਨ ਰਾਵਨ ਰਰੇ; ਲਿਖਤ ਬੀਸ ਭੁਜ ਜਾਇ ॥

दस सीसन रावन ररे; लिखत बीस भुज जाइ ॥

ਤਰੁਨੀ ਕੇ ਤਿਲ ਕੀ ਤਊ; ਸਕ੍ਯੋ ਨ ਛਬਿ ਕੋ ਪਾਇ ॥੧੭॥

तरुनी के तिल की तऊ; सक्यो न छबि को पाइ ॥१७॥

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

ਲਾਲਨ ਕੋ ਸਰਪੇਚ ਬਧ੍ਯੋ ਸਿਰ; ਮੋਤਿਨ ਕੀ ਉਰ ਮਾਲ ਬਿਰਾਜੈ ॥

लालन को सरपेच बध्यो सिर; मोतिन की उर माल बिराजै ॥

ਭੂਖਨ ਚਾਰੁ ਦਿਪੈ ਅਤਿ ਹੀ; ਦੁਤਿ ਦੇਖਿ ਮਨੋਜਵ ਕੋ ਮਨੁ ਲਾਜੈ ॥

भूखन चारु दिपै अति ही; दुति देखि मनोजव को मनु लाजै ॥

ਮੋਦ ਬਢੈ ਨਿਰਖੇ ਚਿਤ ਮੈ; ਤਨਿਕੇਕ ਬਿਖੈ ਤਨ ਕੋ ਦੁਖ ਭਾਜੈ ॥

मोद बढै निरखे चित मै; तनिकेक बिखै तन को दुख भाजै ॥

ਜੋਬਨ ਜੋਤਿ ਜਗੈ ਸੁ ਮਨੋ; ਸੁਰਰਾਜ ਸੁਰਾਨ ਕੇ ਭੀਤਰ ਰਾਜੈ ॥੧੮॥

जोबन जोति जगै सु मनो; सुरराज सुरान के भीतर राजै ॥१८॥

ਛੋਰੈ ਹੈ ਬੰਦ ਅਨੂਪਮ ਸੁੰਦਰਿ; ਪਾਨ ਚਬਾਇ ਸਿੰਗਾਰ ਬਨਾਯੋ ॥

छोरै है बंद अनूपम सुंदरि; पान चबाइ सिंगार बनायो ॥

ਅੰਜਨ ਆਂਜਿ ਦੁਹੂੰ ਅਖਿਯਾਨ ਸੁ; ਭਾਲ ਮੈ ਕੇਸਰਿ ਲਾਲ ਲਗਾਯੋ ॥

अंजन आंजि दुहूं अखियान सु; भाल मै केसरि लाल लगायो ॥

ਝੂਮਕ ਦੇਤ ਝੁਕੈ ਝੁਮਕੇ; ਕਬਿ ਰਾਮ ਸੁ ਭਾਵ ਭਲੋ ਲਖਿ ਪਾਯੋ ॥

झूमक देत झुकै झुमके; कबि राम सु भाव भलो लखि पायो ॥

ਮਾਨਹੁ ਸੌਤਿਨ ਕੇ ਮਨ ਕੋ; ਇਕ ਬਾਰਹਿ ਬਾਧਿ ਕੈ ਜੇਲ ਚਲਾਯੋ ॥੧੯॥

मानहु सौतिन के मन को; इक बारहि बाधि कै जेल चलायो ॥१९॥

TOP OF PAGE

Dasam Granth