ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 914 ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਦੇਸ ਤਜੋ ਕਰਿ ਭੇਸ ਤਪੋ ਧਨ; ਕੇਸ ਮਰੋਰਿ ਜਟਾਨਿ ਸਵਾਰੌਂ ॥ देस तजो करि भेस तपो धन; केस मरोरि जटानि सवारौं ॥ ਲੇਸ ਕਰੌ ਨ ਕਛੂ ਧਨ ਕੌ; ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪਨਿਯਾ ਪਰ ਹ੍ਵੈ ਤਨ ਵਾਰੌਂ ॥ लेस करौ न कछू धन कौ; प्रभ की पनिया पर ह्वै तन वारौं ॥ ਬਾਲਕ ਕ੍ਰੋਰਿ ਕਰੌ ਇਕ ਓਰ; ਸੁ ਬਸਤ੍ਰਨ ਛੋਰਿ ਕੈ ਰਾਮ ਸੰਭਾਰੌਂ ॥ बालक क्रोरि करौ इक ओर; सु बसत्रन छोरि कै राम स्मभारौं ॥ ਇੰਦ੍ਰ ਕੋ ਰਾਜ ਨਹੀ ਮੁਹਿ ਕਾਜ; ਬਿਨਾ ਮਹਾਰਾਜ ਸਭੈ ਘਰ ਜਾਰੌਂ ॥੭੦॥ इंद्र को राज नही मुहि काज; बिना महाराज सभै घर जारौं ॥७०॥ ਅੰਗਨ ਮੈ ਸਜਿਹੌ ਭਗਵੈ ਪਟ; ਹਾਥ ਬਿਖੈ ਚਿਪਿਯਾ ਗਹਿ ਲੈਹੌਂ ॥ अंगन मै सजिहौ भगवै पट; हाथ बिखै चिपिया गहि लैहौं ॥ ਮੁੰਦ੍ਰਨ ਕਾਨ ਧਰੈ ਅਪਨੇ; ਤਵ ਮੂਰਤਿ ਭਿਛਹਿ ਮਾਂਗਿ ਅਘੈਹੌਂ ॥ मुंद्रन कान धरै अपने; तव मूरति भिछहि मांगि अघैहौं ॥ ਨਾਥ! ਚਲੌ ਤੁਮ ਠੌਰ ਜਹਾ; ਹਮਹੂੰ ਤਿਹ ਠੌਰ ਬਿਖੈ ਚਲਿ ਜੈਹੋ ॥ नाथ! चलौ तुम ठौर जहा; हमहूं तिह ठौर बिखै चलि जैहो ॥ ਧਾਮ ਰਹੋ ਨਹਿ, ਬਾਤ ਕਹੋ; ਪਟ ਫਾਰਿ ਸਭੈ ਅਬ ਜੋਗਿਨ ਹ੍ਵੈਹੌਂ ॥੭੧॥ धाम रहो नहि, बात कहो; पट फारि सभै अब जोगिन ह्वैहौं ॥७१॥ ਰਾਜਾ ਬਾਚੁ ॥ राजा बाचु ॥ ਰਾਨੀ ਕੋ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ਮਹੀਪਤਿ; ਸੋਚ ਬਿਚਾਰ ਕਰਿਯੋ ਚਿਤ ਮਾਹੀ ॥ रानी को रूप निहारि महीपति; सोच बिचार करियो चित माही ॥ ਰਾਜ ਕਰੋ ਸੁਖ ਸੋ ਸੁਨਿ ਸੁੰਦਰਿ! ਤੋਹਿ ਤਜੇ ਲਰਕਾ ਮਰਿ ਜਾਹੀ ॥ राज करो सुख सो सुनि सुंदरि! तोहि तजे लरका मरि जाही ॥ ਸੋ ਨ ਮਿਟੈ, ਨ ਹਟੈ ਬਨ ਤੇ; ਨ੍ਰਿਪ ਝਾਰਿ ਪਛੋਰਿ ਭਲੇ ਅਵਗਾਹੀ ॥ सो न मिटै, न हटै बन ते; न्रिप झारि पछोरि भले अवगाही ॥ ਮਾਤ ਪਰੀ ਬਿਲਲਾਤ ਧਰਾ ਪਰ; ਨਾਰਿ ਹਠੀ ਹਠ ਛਾਡਤ ਨਾਹੀ ॥੭੨॥ मात परी बिललात धरा पर; नारि हठी हठ छाडत नाही ॥७२॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਜਬ ਰਾਨੀ ਨ੍ਰਿਪ ਲਖੀ; ਸਤਿ ਜੋਗਿਨਿ ਭਈ ॥ जब रानी न्रिप लखी; सति जोगिनि भई ॥ ਛੋਰਿ ਨ ਚਲਿਯੋ ਧਾਮ; ਸੰਗ ਅਪੁਨੇ ਲਈ ॥ छोरि न चलियो धाम; संग अपुने लई ॥ ਧਾਰਿ ਜੋਗ ਕੋ ਭੇਸ; ਮਾਤ ਪਹਿ ਆਇਯੋ ॥ धारि जोग को भेस; मात पहि आइयो ॥ ਹੋ ਭੇਸ ਜੋਗ ਨ੍ਰਿਪ ਹੇਰਿ; ਸਭਨ ਦੁਖ ਪਾਇਯੋ ॥੭੩॥ हो भेस जोग न्रिप हेरि; सभन दुख पाइयो ॥७३॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਬਿਦਾ ਦੀਜਿਯੈ ਦਾਸ ਕੌ; ਬਨ ਕੌ ਕਰੈ ਪਯਾਨ ॥ बिदा दीजियै दास कौ; बन कौ करै पयान ॥ ਬੇਦ ਬਿਧਾਨਨ ਧ੍ਯਾਇ ਹੌ; ਜੌ ਭਵ ਕੇ ਭਗਵਾਨ ॥੭੪॥ बेद बिधानन ध्याइ हौ; जौ भव के भगवान ॥७४॥ ਮਾਤਾ ਬਾਚ ॥ माता बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਪੂਤ! ਰਹੌ ਬਲਿ ਜਾਉ ਕਛੂ ਦਿਨ; ਪਾਲ ਕਰੌ ਇਨ ਦੇਸਨ ਕੌ ॥ पूत! रहौ बलि जाउ कछू दिन; पाल करौ इन देसन कौ ॥ ਤੁਹਿ ਕ੍ਯੋ ਕਰਿ ਜਾਨ ਕਹੋ ਮੁਖ ਤੇ? ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖ ਲਾਗਤ ਹੈ ਮਨ ਕੌ ॥ तुहि क्यो करि जान कहो मुख ते? अति ही दुख लागत है मन कौ ॥ ਗ੍ਰਿਹ ਤੇ ਤੁਹਿ ਕਾਢਿ ਇਤੋ ਸੁਖ ਛਾਡਿ; ਕਹਾ ਕਹਿ ਹੌ ਇਨ ਲੋਗਨ ਕੌ? ॥ ग्रिह ते तुहि काढि इतो सुख छाडि; कहा कहि हौ इन लोगन कौ? ॥ ਸੁਨੁ ਸਾਚੁ ਸਪੂਤ! ਕਹੋ ਮੁਖ ਤੇ; ਤੁਹਿ ਕੈਸੇ ਕੈ ਦੇਉ ਬਿਦਾ ਬਨ ਕੌ? ॥੭੫॥ सुनु साचु सपूत! कहो मुख ते; तुहि कैसे कै देउ बिदा बन कौ? ॥७५॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਰਾਜ ਕਰੋ ਸੁਤ ਬਨ ਨ ਪਧਾਰੋ ॥ राज करो सुत बन न पधारो ॥ ਮੇਰੇ ਕਹਿਯੋ ਮੰਤ੍ਰ ਬੀਚਾਰੋ ॥ मेरे कहियो मंत्र बीचारो ॥ ਲੋਗਨ ਕੇ ਕਹਿਬੋ ਅਨੁਸਰਿਯੈ ॥ लोगन के कहिबो अनुसरियै ॥ ਰਾਜ ਜੋਗ ਘਰਿ ਹੀ ਮਹਿ ਕਰਿਯੈ ॥੭੬॥ राज जोग घरि ही महि करियै ॥७६॥ ਰਾਜਾ ਬਾਚ ॥ राजा बाच ॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਮਾਤਹਿ ਸੀਸ ਝੁਕਾਇ ਕੈ; ਪੁਨਿ ਬੋਲਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਬੈਨ ॥ मातहि सीस झुकाइ कै; पुनि बोलियो न्रिप बैन ॥ ਊਚ ਨੀਚ ਰਾਜਾ ਪ੍ਰਜਾ; ਜੈ ਹੈ ਜਮ ਕੇ ਐਨ ॥੭੭॥ ऊच नीच राजा प्रजा; जै है जम के ऐन ॥७७॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਮਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਨ ਮਾਨੀ ਕਛੂ; ਤਜਿ ਰੋਵਤ ਹੀ ਰਨਿਵਾਸਹਿ ਆਯੋ ॥ मात की बात न मानी कछू; तजि रोवत ही रनिवासहि आयो ॥ ਆਵਤ ਹੀ ਦਿਜ ਲੋਗ ਬੁਲਾਇ; ਜਿਤੋ ਧਨ ਹੋ ਘਰ ਮੋ, ਸੁ ਲੁਟਾਯੋ ॥ आवत ही दिज लोग बुलाइ; जितो धन हो घर मो, सु लुटायो ॥ ਸੰਗ ਲਏ ਬਨਿਤਾ ਅਪੁਨੀ; ਬਨਿ ਕੈ ਜੁਗਿਯਾ ਬਨ ਓਰ ਸਿਧਾਯੋ ॥ संग लए बनिता अपुनी; बनि कै जुगिया बन ओर सिधायो ॥ ਤ੍ਯਾਗ ਕੈ ਦੇਸ, ਭਯੇ ਅਥਿਤੇਸ; ਭਜੌ ਜਗਤੇਸ ਯਹੇ ਠਹਰਾਯੋ ॥੭੮॥ त्याग कै देस, भये अथितेस; भजौ जगतेस यहे ठहरायो ॥७८॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |