ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 501 ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਦੈ ਮਨਿ ਤਾਹਿ ਉਦਾਸ ਭਯੋ; ਕਿਹ ਓਰਿ ਭਜੋ ਚਿਤ ਮੈ ਇਹ ਧਾਰਿਯੋ ॥ दै मनि ताहि उदास भयो; किह ओरि भजो चित मै इह धारियो ॥ ਮੈ ਅਪਰਾਧ ਕੀਓ ਹਰਿ ਕੋ; ਮਨਿ ਹੇਤੁ ਬਲੀ ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਮਾਰਿਯੋ ॥ मै अपराध कीओ हरि को; मनि हेतु बली सत्राजित मारियो ॥ ਤਾਹਿ ਕੇ ਹੇਤੁ ਗੁਸਾ ਕਰਿ ਸ੍ਯਾਮ; ਸਭੈ ਅਪਨੋ ਪੁਰਖਤ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥ ताहि के हेतु गुसा करि स्याम; सभै अपनो पुरखत स्मभारियो ॥ ਜਉ ਰਹਿ ਹਉ ਤਊ ਮਾਰਤ ਹੈ; ਏਹ ਕੈ ਡਰੁ ਉਤਰ ਓਰਿ ਸਿਧਾਰਿਯੋ ॥੨੦੭੪॥ जउ रहि हउ तऊ मारत है; एह कै डरु उतर ओरि सिधारियो ॥२०७४॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਸਤਿਧੰਨਾ ਮਨਿ ਲੈ ਜਹਾ; ਭਜ ਗਯੋ ਤ੍ਰਾਸ ਬਢਾਇ ॥ सतिधंना मनि लै जहा; भज गयो त्रास बढाइ ॥ ਸ੍ਯੰਦਨ ਪੈ ਚੜਿ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ; ਤਹ ਹੀ ਪਹੁੰਚਿਯੋ ਜਾਇ ॥੨੦੭੫॥ स्यंदन पै चड़ि स्याम जू; तह ही पहुंचियो जाइ ॥२०७५॥ ਪਾਵ ਪਿਆਦੋ ਸਤ੍ਰ ਹੋਇ; ਭਜਿਯੋ ਸੁ ਤ੍ਰਾਸ ਬਢਾਇ ॥ पाव पिआदो सत्र होइ; भजियो सु त्रास बढाइ ॥ ਤਬ ਜਦੁਬੀਰ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਸੋ; ਮਾਰਿਯੋ ਤਾ ਕੋ ਜਾਇ ॥੨੦੭੬॥ तब जदुबीर क्रिपान सो; मारियो ता को जाइ ॥२०७६॥ ਖੋਜਤ ਭਯੋ ਤਿਹ ਮਾਰ ਕੈ; ਮਨਿ ਨਹੀ ਆਈ ਹਾਥਿ ॥ खोजत भयो तिह मार कै; मनि नही आई हाथि ॥ ਮਨਿ ਨਹੀ ਆਈ ਹਾਥਿ ਯੌ; ਕਹਿਯੋ ਹਲੀ ਕੇ ਸਾਥ ॥੨੦੭੭॥ मनि नही आई हाथि यौ; कहियो हली के साथ ॥२०७७॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਐਸੇ ਲਖਿਯੋ ਮੁਸਲੀ ਮਨ ਮੈ; ਸੁ ਪ੍ਰਭੂ ਹਮ ਤੇ ਮਨਿ ਆਜ ਛਪਾਈ ॥ ऐसे लखियो मुसली मन मै; सु प्रभू हम ते मनि आज छपाई ॥ ਲੈ ਅਕ੍ਰੂਰ ਬਨਾਰਸ ਗਯੋ; ਮਨਿ ਕਉ, ਤਿਹ ਕੀ ਨ ਕਛੂ ਸੁਧਿ ਪਾਈ ॥ लै अक्रूर बनारस गयो; मनि कउ, तिह की न कछू सुधि पाई ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ! ਮੋ ਇਕ ਸਿਖ੍ਯ ਹੈ ਭੂਪਤਿ; ਜਾਤ ਤਹਾ ਹਉ, ਸੋ ਐਸੇ ਸੁਨਾਈ ॥ स्याम जू ! मो इक सिख्य है भूपति; जात तहा हउ, सो ऐसे सुनाई ॥ ਯੌ ਬਤੀਯਾ ਕਹਿ ਜਾਤ ਰਹਿਯੋ; ਜਦੁਬੀਰ ਕੀ ਕੈ ਮਨ ਮੈ ਦੁਚਿਤਾਈ ॥੨੦੭੮॥ यौ बतीया कहि जात रहियो; जदुबीर की कै मन मै दुचिताई ॥२०७८॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜਉ ਮੁਸਲੀ ਤਿਹ ਪੈ ਗਯੋ; ਤਉ ਭੂਪਤਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇ ॥ जउ मुसली तिह पै गयो; तउ भूपति सुखु पाइ ॥ ਲੈ ਅਪੁਨੇ ਤਿਹ ਧਾਮ ਗਯੋ; ਆਗੇ ਹੀ ਤੇ ਆਇ ॥੨੦੭੯॥ लै अपुने तिह धाम गयो; आगे ही ते आइ ॥२०७९॥ ਗਦਾ ਜੁਧ ਮੈ ਅਤਿ ਚਤੁਰੁ; ਯੌ ਸਭ ਤੇ ਸੁਨਿ ਪਾਇ ॥ गदा जुध मै अति चतुरु; यौ सभ ते सुनि पाइ ॥ ਤਬੈ ਦੁਰਜੋਧਨ ਹਲੀ ਤੇ; ਸਭ ਸੀਖੀ ਬਿਧਿ ਆਇ ॥੨੦੮੦॥ तबै दुरजोधन हली ते; सभ सीखी बिधि आइ ॥२०८०॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸਤਿਧੰਨਾ ਕਉ ਮਾਰ ਜਬੈ ਜਦੁਨੰਦਨ; ਦ੍ਵਾਰਵਤੀ ਹੂ ਕੇ ਭੀਤਰ ਆਯੋ ॥ सतिधंना कउ मार जबै जदुनंदन; द्वारवती हू के भीतर आयो ॥ ਕੰਚਨ ਕੋ ਅਕ੍ਰੂਰ ਬਨਾਰਸ; ਦਾਨ ਕਰੈ ਬਹੁ ਯੌ ਸੁਨਿ ਪਾਯੋ ॥ कंचन को अक्रूर बनारस; दान करै बहु यौ सुनि पायो ॥ ਸੂਰਜ ਦਿਤ ਉਹੀ ਪਹਿ ਹੈ ਮਨਿ; ਯੌ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਸੁ ਜਨਾਯੋ ॥ सूरज दित उही पहि है मनि; यौ अपने मन मै सु जनायो ॥ ਮਾਨਸ ਭੇਜ ਭਲੋ ਤਿਹ ਪੈ; ਤਿਹ ਕੋ ਅਪੁਨੇ ਪਹਿ ਬੋਲਿ ਪਠਾਯੋ ॥੨੦੮੧॥ मानस भेज भलो तिह पै; तिह को अपुने पहि बोलि पठायो ॥२०८१॥ ਜਉ ਹਰਿ ਪੈ ਸੋਊ ਆਵਤ ਭਯੋ; ਤਿਹ ਤੇ ਮਨਿ ਤੋ ਇਨ ਮਾਗਿ ਲਈ ਹੈ ॥ जउ हरि पै सोऊ आवत भयो; तिह ते मनि तो इन मागि लई है ॥ ਸੂਰਜ ਜੇ ਤਿਹ ਰੀਝਿ ਦਈ; ਧਨਸਤਿ ਕੀ ਜਾ ਹਿਤੁ ਦੇਹ ਗਈ ਹੈ ॥ सूरज जे तिह रीझि दई; धनसति की जा हितु देह गई है ॥ ਜਾ ਹਿਤੁ ਸ੍ਯਾਮ ਤ੍ਰਿਯਾ ਹਰਿ ਭ੍ਰਾਤਹਿ; ਮਾਨਹਿ ਕੀ ਮਨਿ ਬਾਤ ਠਈ ਹੈ ॥ जा हितु स्याम त्रिया हरि भ्रातहि; मानहि की मनि बात ठई है ॥ ਸੋ ਦਿਖਰਾਇ ਸਭੋ ਹਰਖਾਇ ਕੈ; ਲੈ ਅਕ੍ਰੂਰਹ ਫੇਰਿ ਦਈ ਹੈ ॥੨੦੮੨॥ सो दिखराइ सभो हरखाइ कै; लै अक्रूरह फेरि दई है ॥२०८२॥ ਜੋ ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਕੈ ਕਰਿ ਸੇਵ ਸੁ; ਸੂਰਜ ਕੀ ਫੁਨਿ ਤਾਹਿ ਤੇ ਪਾਈ ॥ जो सत्राजित कै करि सेव सु; सूरज की फुनि ताहि ते पाई ॥ ਜਾ ਹਰਿ ਕੈ ਇਹ ਕੋ ਬਧ ਕਾਰਨ; ਕੈ ਧਨਸਤਿ ਸੁ ਆਪਨੀ ਦੇਹ ਗਵਾਈ ॥ जा हरि कै इह को बध कारन; कै धनसति सु आपनी देह गवाई ॥ ਤਾਹਿ ਗਯੋ ਅਕ੍ਰੂਰ ਥੋ ਲੈ; ਤਿਹ ਤੇ ਫਿਰਿ ਸੋ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਪੈ ਆਈ ॥ ताहि गयो अक्रूर थो लै; तिह ते फिरि सो ब्रिजनाथ पै आई ॥ ਸੋ ਹਰਿ ਦੇਤ ਭਯੋ ਤਿਹ ਕੋ; ਮੁੰਦਰੀ ਮਨੋ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਰਾਘਵ ਹਾਈ ॥੨੦੮੩॥ सो हरि देत भयो तिह को; मुंदरी मनो स्याम जू राघव हाई ॥२०८३॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |