ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 497 ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਭਾਲਕ ਦੇਖਿ ਮਨੀ ਦੁਤਿ ਕਉ; ਸੁ ਲਖਿਯੋ ਕੋਊ ਕੇਹਰਿ ਲੈ ਫਲੁ ਆਯੋ ॥ भालक देखि मनी दुति कउ; सु लखियो कोऊ केहरि लै फलु आयो ॥ ਯਾ ਫਲ ਕਉ ਅਬ ਭਛ ਕਰੋ; ਸੁ ਛੁਧਾਤਰੁ ਹ੍ਵੈ ਤਹ ਭਛਨ ਧਾਯੋ ॥ या फल कउ अब भछ करो; सु छुधातरु ह्वै तह भछन धायो ॥ ਜ੍ਯੋ ਮ੍ਰਿਗਰਾਜ ਥੋ ਜਾਤ ਚਲਿਯੋ; ਤਿਉ ਅਚਾਨਕ ਆਇ ਕੈ ਜੁਧੁ ਮਚਾਯੋ ॥ ज्यो म्रिगराज थो जात चलियो; तिउ अचानक आइ कै जुधु मचायो ॥ ਏਕ ਚਪੇਟ ਚਟਾਕ ਦੈ ਮਾਰਿ; ਝਟਾਕ ਦੈ ਸਿੰਘ ਕੋ ਮਾਰਿ ਗਿਰਾਯੋ ॥੨੦੪੨॥ एक चपेट चटाक दै मारि; झटाक दै सिंघ को मारि गिरायो ॥२०४२॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜਾਮਵਾਨ ਬਧਿ ਸਿੰਘ ਕੋ; ਮਨਿ ਲੈ ਮਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇ ॥ जामवान बधि सिंघ को; मनि लै मनि सुखु पाइ ॥ ਜਹਾ ਗ੍ਰਿਹਿ ਆਪਨ ਹੁਤੋ; ਤਹ ਹੀ ਪਹੁਚਿਯੋ ਆਇ ॥੨੦੪੩॥ जहा ग्रिहि आपन हुतो; तह ही पहुचियो आइ ॥२०४३॥ ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਲਖਿ ਭੇਦ ਨਹਿ; ਸਭਨਨ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨਾਇ ॥ सत्राजित लखि भेद नहि; सभनन कहियो सुनाइ ॥ ਕ੍ਰਿਸਨ ਮਾਰਿ ਮੁਹਿ ਭ੍ਰਾਤ ਕਉ; ਲੀਨੀ ਮਨਿ ਛੁਟਕਾਇ ॥੨੦੪੪॥ क्रिसन मारि मुहि भ्रात कउ; लीनी मनि छुटकाइ ॥२०४४॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਚਰਚਾ ਪ੍ਰਭ ਜੂ; ਆਪਨੇ ਢਿਗ ਜਾ ਤਿਹ ਕੋ ਸੁ ਬੁਲਾਯੋ ॥ यौ सुनि कै चरचा प्रभ जू; आपने ढिग जा तिह को सु बुलायो ॥ ਸਤ੍ਰਾਜੀਤ ਕਹੈ ਮੁਹਿ ਭ੍ਰਾਤ; ਹਨਿਯੋ, ਹਰਿ ਜੂ ਮਨਿ ਹੇਤੁ ਸੁਨਾਯੋ ॥ सत्राजीत कहै मुहि भ्रात; हनियो, हरि जू मनि हेतु सुनायो ॥ ਐਸੇ ਕੁਬੋਲ ਸੁਨੇ ਮਨੂਆ; ਹਮਰੋ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧਹਿ ਕੇ ਸੰਗਿ ਤਾਯੋ ॥ ऐसे कुबोल सुने मनूआ; हमरो अति क्रोधहि के संगि तायो ॥ ਤਾ ਤੇ ਚਲੋ ਤੁਮ ਹੂੰ ਤਿਹ ਸੋਧ ਕਉ; ਹਉ ਹੂੰ ਚਲੋ ਕਹਿ ਖੋਜਨ ਧਾਯੋ ॥੨੦੪੫॥ ता ते चलो तुम हूं तिह सोध कउ; हउ हूं चलो कहि खोजन धायो ॥२०४५॥ ਜਾਦਵ ਲੈ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਜਬੈ; ਅਪਨੇ ਸੰਗਿ ਖੋਜਨ ਤਾਹਿ ਸਿਧਾਰੇ ॥ जादव लै ब्रिजनाथ जबै; अपने संगि खोजन ताहि सिधारे ॥ ਅਸ੍ਵਪਤੀ ਬਿਨੁ ਪ੍ਰਾਨ ਪਰੇ; ਸੁ ਤਹੀ ਏ ਗਏ ਦੋਊ ਜਾਇ ਨਿਹਾਰੇ ॥ अस्वपती बिनु प्रान परे; सु तही ए गए दोऊ जाइ निहारे ॥ ਕੇਹਰਿ ਕੋ ਤਹ ਖੋਜ ਪਿਖਿਯੋ; ਇਹ ਵਾ ਹੀ ਹਨੇ ਭਟ ਐਸੇ ਪੁਕਾਰੇ ॥ केहरि को तह खोज पिखियो; इह वा ही हने भट ऐसे पुकारे ॥ ਆਗੇ ਜੌ ਜਾਹਿ ਤੋ ਸਿੰਘ ਪਿਖਿਯੋ ਮ੍ਰਿਤ; ਚਉਕਿ ਪਰੇ ਸਭ ਪਉਰਖ ਵਾਰੇ ॥੨੦੪੬॥ आगे जौ जाहि तो सिंघ पिखियो म्रित; चउकि परे सभ पउरख वारे ॥२०४६॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਤਹ ਭਾਲਕ ਕੇ ਖੋਜ ਕਉ; ਚਿਤੈ ਰਹੇ ਸਿਰ ਨਾਇ ॥ तह भालक के खोज कउ; चितै रहे सिर नाइ ॥ ਜਹਾ ਖੋਜ ਤਿਹ ਜਾਤ ਪਗ; ਤਹਾ ਜਾਤ ਭਟ ਧਾਇ ॥੨੦੪੭॥ जहा खोज तिह जात पग; तहा जात भट धाइ ॥२०४७॥ ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥ कबियो बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਜਾ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਬਰੁ ਦਾਨਿ ਦਏ; ਅਸੁਰਾਰਿ ਜਿਤੇ ਸਭ ਦਾਨਵ ਭਾਗੇ ॥ जा प्रभ के बरु दानि दए; असुरारि जिते सभ दानव भागे ॥ ਜਾ ਪ੍ਰਭ ਸਤ੍ਰਨ ਨਾਸ ਕਯੋ; ਸਸਿ ਸੂਰ ਥਪੇ ਫਿਰਿ ਕਾਰਜ ਲਾਗੇ ॥ जा प्रभ सत्रन नास कयो; ससि सूर थपे फिरि कारज लागे ॥ ਸੁੰਦਰ ਜਾਹਿ ਕਰੀ ਕੁਬਿਜਾ; ਛਿਨ ਬੀਚ ਸੁਗੰਧਿ ਲਗਾਵਤ ਬਾਗੇ ॥ सुंदर जाहि करी कुबिजा; छिन बीच सुगंधि लगावत बागे ॥ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਨੇ ਕਾਰਜ ਹੇਤੁ; ਸੁ ਜਾਤ ਹੈ ਰੀਛ ਕੇ ਖੋਜਹਿ ਲਾਗੇ ॥੨੦੪੮॥ सो प्रभु अपने कारज हेतु; सु जात है रीछ के खोजहि लागे ॥२०४८॥ ਖੋਜ ਲੀਏ ਸਭ ਏਕੁ ਗੁਫਾ ਹੂ ਪੈ; ਜਾਤ ਭਏ ਹਰਿ ਐਸੇ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥ खोज लीए सभ एकु गुफा हू पै; जात भए हरि ऐसे उचारियो ॥ ਹੈ ਕੋਊ ਸੂਰ? ਧਸੈ ਇਹ ਬੀਚ; ਨ ਕਾਹੂੰ ਬਲੀ ਪੁਰਖਤ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥ है कोऊ सूर? धसै इह बीच; न काहूं बली पुरखत स्मभारियो ॥ ਯਾ ਹੀ ਕੇ ਬੀਚ ਧਸਿਯੋ ਸੋਈ ਰੀਛ; ਸਭੋ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥ या ही के बीच धसियो सोई रीछ; सभो मन मै इह भांति बिचारियो ॥ ਕੋਊ ਕਹੈ ਨਹਿ ਯਾ ਮੈ, ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ; ਰੇ ! ਹਮ ਖੋਜ ਇਹੀ ਮਹਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥੨੦੪੯॥ कोऊ कहै नहि या मै, कहियो हरि; रे ! हम खोज इही महि डारियो ॥२०४९॥ ਕੋਊ ਨ ਬੀਰ ਗੁਫਾ ਮੈ ਧਸਿਯੋ; ਤਬ ਆਪ ਹੀ ਤਾਹਿ ਮੈ ਸ੍ਯਾਮ ਗਯੋ ਹੈ ॥ कोऊ न बीर गुफा मै धसियो; तब आप ही ताहि मै स्याम गयो है ॥ ਭਾਲਕ ਲੈ ਸੁਧਿ ਬੀਚ ਗੁਫਾਹੂੰ ਕੈ; ਜੁਧੁ ਕੋ ਸਾਮੁਹੇ ਕੋਪ ਅਯੋ ਹੈ ॥ भालक लै सुधि बीच गुफाहूं कै; जुधु को सामुहे कोप अयो है ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਉਹ ਸੋ; ਦਿਨ ਦ੍ਵਾਦਸ ਬਾਹਨ ਜੁਧੁ ਕਯੋ ਹੈ ॥ स्याम जू स्याम भनै उह सो; दिन द्वादस बाहन जुधु कयो है ॥ ਜੁਧੁ ਇਤ ਜੁਗ ਚਾਰਨਿ ਮੈ; ਨਹਿ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਕਬੈ, ਕਬਹੂੰ ਨ ਭਯੋ ਹੈ ॥੨੦੫੦॥ जुधु इत जुग चारनि मै; नहि ह्वै है कबै, कबहूं न भयो है ॥२०५०॥ |
Dasam Granth |