ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 459 ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਓਰ ਤੇ ਬਾਨ ਛੁਟੇ; ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਦਲ ਕੇ ਬਹੁ ਬੀਰਨ ਘਾਏ ॥ स्याम की ओर ते बान छुटे; न्रिप के दल के बहु बीरन घाए ॥ ਜੇਤਿਕ ਆਇ ਭਿਰੇ ਹਰਿ ਸੋ; ਛਿਨ ਬੀਚ ਤੇਊ ਜਮ ਧਾਮਿ ਪਠਾਏ ॥ जेतिक आइ भिरे हरि सो; छिन बीच तेऊ जम धामि पठाए ॥ ਕਉਤੁਕ ਦੇਖ ਕੈ ਯੌ ਰਨ ਮੈ; ਅਤਿ ਆਤੁਰ ਹੁਇ ਤਿਨ ਬੈਨ ਸੁਨਾਏ ॥ कउतुक देख कै यौ रन मै; अति आतुर हुइ तिन बैन सुनाए ॥ ਆਵਨ ਦੇਹੁ ਅਬੈ ਹਮ ਲਉ; ਨ੍ਰਿਪ ਐਸੇ ਕਹਿਓ ਸਿਗਰੇ ਸਮਝਾਏ ॥੧੭੪੫॥ आवन देहु अबै हम लउ; न्रिप ऐसे कहिओ सिगरे समझाए ॥१७४५॥ ਭੂਪ ਲਖਿਓ ਹਰਿ ਆਵਤ ਹੀ; ਸੰਗ ਲੈ ਪ੍ਰਿਤਨਾ ਤਬ ਆਪੁ ਹੀ ਧਾਯੋ ॥ भूप लखिओ हरि आवत ही; संग लै प्रितना तब आपु ही धायो ॥ ਆਗੇ ਕੀਏ ਨਿਜ ਲੋਗ ਸਬੈ; ਤਬ ਲੈ ਕਰ ਮੋ ਬਰ ਸੰਖ ਬਜਾਯੋ ॥ आगे कीए निज लोग सबै; तब लै कर मो बर संख बजायो ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਤਿਹ ਆਹਵ ਮੈ; ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਭੀਤਰ ਕੋ ਡਰ ਪਾਯੋ ॥ स्याम भनै तिह आहव मै; अति ही मन भीतर को डर पायो ॥ ਤਾ ਧੁਨਿ ਕੋ ਸੁਨਿ ਕੈ ਬਰ ਬੀਰਨ; ਕੇ ਚਿਤਿ ਮਾਨਹੁ ਚਾਉ ਬਢਾਯੋ ॥੧੭੪੬॥ ता धुनि को सुनि कै बर बीरन; के चिति मानहु चाउ बढायो ॥१७४६॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜਰਾਸੰਧਿ ਕੀ ਅਤਿ ਚਮੂੰ; ਉਮਡੀ ਕ੍ਰੋਧ ਬਢਾਇ ॥ जरासंधि की अति चमूं; उमडी क्रोध बढाइ ॥ ਧਨੁਖ ਬਾਨ ਹਰਿ ਪਾਨਿ ਲੈ; ਛਿਨ ਮੈ ਦੀਨੀ ਘਾਇ ॥੧੭੪੭॥ धनुख बान हरि पानि लै; छिन मै दीनी घाइ ॥१७४७॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਜਦੁਬੀਰ ਕਮਾਨ ਤੇ ਬਾਨ ਛੁਟੇ; ਅਵਸਾਨ ਗਏ ਲਖਿ ਸਤ੍ਰਨ ਕੇ ॥ जदुबीर कमान ते बान छुटे; अवसान गए लखि सत्रन के ॥ ਗਜਰਾਜ ਮਰੇ ਗਿਰ ਭੂਮਿ ਪਰੇ; ਮਨੋ ਰੂਖ ਕਟੇ ਕਰਵਤ੍ਰਨ ਕੇ ॥ गजराज मरे गिर भूमि परे; मनो रूख कटे करवत्रन के ॥ ਰਿਪੁ ਕਉਨ ਗਨੇ? ਜੁ ਹਨੇ ਤਿਹ ਠਾਂ; ਮੁਰਝਾਇ ਗਿਰੇ ਸਿਰ ਛਤ੍ਰਨ ਕੇ ॥ रिपु कउन गने? जु हने तिह ठां; मुरझाइ गिरे सिर छत्रन के ॥ ਰਨ ਮਾਨੋ ਸਰੋਵਰਿ, ਆਂਧੀ ਬਹੈ; ਟੁਟਿ ਫੂਲ ਪਰੇ ਸਤ ਪਤ੍ਰਨ ਕੇ ॥੧੭੪੮॥ रन मानो सरोवरि, आंधी बहै; टुटि फूल परे सत पत्रन के ॥१७४८॥ ਘਾਇ ਲਗੇ ਇਕ ਘੂਮਤ ਘਾਇਲ; ਸ੍ਰਉਨ ਸੋ ਏਕ ਫਿਰੈ ਚੁਚਵਾਤੇ ॥ घाइ लगे इक घूमत घाइल; स्रउन सो एक फिरै चुचवाते ॥ ਏਕ ਨਿਹਾਰ ਕੈ ਡਾਰਿ ਹਥੀਆਰ; ਭਜੈ ਬਿਸੰਭਾਰ ਗਈ ਸੁਧਿ ਸਾਤੇ ॥ एक निहार कै डारि हथीआर; भजै बिस्मभार गई सुधि साते ॥ ਦੈ ਰਨ ਪੀਠ ਮਰੈ ਲਰ ਕੈ; ਤਿਹ ਮਾਸ ਕੋ ਜੰਬੁਕ ਗੀਧ ਨ ਖਾਤੇ ॥ दै रन पीठ मरै लर कै; तिह मास को ज्मबुक गीध न खाते ॥ ਬੋਲਤ ਬੀਰ ਸੁ ਏਕ ਫਿਰੈ; ਮਨੋ ਡੋਲਤ ਕਾਨਨ ਮੈ ਗਜ ਮਾਤੇ ॥੧੭੪੯॥ बोलत बीर सु एक फिरै; मनो डोलत कानन मै गज माते ॥१७४९॥ ਪਾਨਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਗਹੀ ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ; ਬਡੇ ਰਿਪੁ ਤੇ ਬਿਨੁ ਪ੍ਰਾਨ ਕੀਏ ॥ पानि क्रिपान गही घनि स्याम; बडे रिपु ते बिनु प्रान कीए ॥ ਗਜ ਬਾਜਨ ਕੇ ਅਸਵਾਰ ਹਜਾਰ; ਮੁਰਾਰਿ ਸੰਘਾਰਿ ਬਿਦਾਰਿ ਦੀਏ ॥ गज बाजन के असवार हजार; मुरारि संघारि बिदारि दीए ॥ ਅਰਿ ਏਕਨ ਕੇ ਸਿਰ ਕਾਟਿ ਦਏ; ਇਕ ਬੀਰਨ ਕੇ ਦਏ ਫਾਰਿ ਹੀਏ ॥ अरि एकन के सिर काटि दए; इक बीरन के दए फारि हीए ॥ ਮਨੋ ਕਾਲ ਸਰੂਪ ਕਰਾਲ ਲਖਿਓ ਹਰਿ; ਸਤ੍ਰ ਭਜੇ ਇਕ ਮਾਰ ਲੀਏ ॥੧੭੫੦॥ मनो काल सरूप कराल लखिओ हरि; सत्र भजे इक मार लीए ॥१७५०॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਰੋਸ ਭਰੇ ਬਹੁਰੋ, ਧਨੁਖ ਬਾਨ ਪਾਨਿ ਲੀਨੋ; ਰਿਪਨ ਸੰਘਾਰਤ ਇਉ ਕਮਲਾ ਕੋ ਕੰਤੁ ਹੈ ॥ रोस भरे बहुरो, धनुख बान पानि लीनो; रिपन संघारत इउ कमला को कंतु है ॥ ਕੇਤੇ ਗਜ ਮਾਰੇ, ਰਥੀ ਬਿਰਥੀ ਕਰਿ ਡਾਰੇ ਕੇਤੇ; ਐਸੇ ਭਯੋ ਜੁਧੁ ਮਾਨੋ ਕੀਨੋ ਰੁਦ੍ਰ ਅੰਤੁ ਹੈ ॥ केते गज मारे, रथी बिरथी करि डारे केते; ऐसे भयो जुधु मानो कीनो रुद्र अंतु है ॥ ਸੈਥੀ ਚਮਕਾਵਤ, ਚਲਾਵਤ ਸੁਦਰਸਨ ਕੋ; ਕਹੈ ਕਬਿ ਰਾਮ ਸ੍ਯਾਮ ਐਸੋ ਤੇਜਵੰਤੁ ਹੈ ॥ सैथी चमकावत, चलावत सुदरसन को; कहै कबि राम स्याम ऐसो तेजवंतु है ॥ ਸ੍ਰਉਨਤ ਰੰਗੀਨ ਪਟ, ਸੁਭਟ ਪ੍ਰਬੀਨ ਰਨ; ਫਾਗੁ ਖੇਲ ਪੌਢ ਰਹੇ, ਮਾਨੋ ਬਡੇ ਸੰਤ ਹੈ ॥੧੭੫੧॥ स्रउनत रंगीन पट, सुभट प्रबीन रन; फागु खेल पौढ रहे, मानो बडे संत है ॥१७५१॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |