ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 886 ਸਭ ਇਸਤ੍ਰਿਨ ਸੌ ਸੋ ਤ੍ਰਿਯਾ; ਜੋ ਕਛੁ ਕਹਤ ਬਖਾਨਿ ॥ सभ इसत्रिन सौ सो त्रिया; जो कछु कहत बखानि ॥ ਮੁਖ ਵਾ ਪੈ ਹਾ ਹਾ ਕਰੈ; ਕਹੈ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਸੋ ਆਨਿ ॥੧੬॥ मुख वा पै हा हा करै; कहै न्रिपति सो आनि ॥१६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਏਕ ਦਿਵਸ ਨ੍ਰਿਪ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥ एक दिवस न्रिप मंत्र बिचारियो ॥ ਚਿਤ ਮੈ ਇਹੈ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸੁ ਧਾਰਿਯੋ ॥ चित मै इहै चरित्र सु धारियो ॥ ਜੜ ਤ੍ਰਿਯ ਕੋ ਸਭ ਧਨ ਹਰਿ ਲੇਊ ॥ जड़ त्रिय को सभ धन हरि लेऊ ॥ ਲੈ ਅਪਨੇ ਖਰਚਨ ਕਹ ਦੇਊ ॥੧੭॥ लै अपने खरचन कह देऊ ॥१७॥ ਰਾਨੀ ਕੀ ਚੇਰੀ ਕਹਲਾਵੈ ॥ रानी की चेरी कहलावै ॥ ਆਨਿ ਭੇਦ ਸਭ ਨ੍ਰਿਪਹਿ ਜਤਾਵੈ ॥ आनि भेद सभ न्रिपहि जतावै ॥ ਤ੍ਰਿਯ ਤਿਨ ਕਹ ਅਪਨੀ ਕਰਿ ਮਾਨੈ ॥ त्रिय तिन कह अपनी करि मानै ॥ ਮੂਰਖ ਨਾਰਿ ਭੇਦ ਨਹਿ ਜਾਨੈ ॥੧੮॥ मूरख नारि भेद नहि जानै ॥१८॥ ਨਿਜੁ ਸੁਤ ਤੇ ਤਿਹ ਮਾਤ ਕਹਾਵੈ ॥ निजु सुत ते तिह मात कहावै ॥ ਅਧਿਕ ਧਾਮ ਤੇ ਦਰਬ ਲੁਟਾਵੈ ॥ अधिक धाम ते दरब लुटावै ॥ ਜੋ ਚਿਤ ਕੀ ਤਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨਾਵਤ ॥ जो चित की तिह बात सुनावत ॥ ਸੋ ਕਹਿ ਕਰਿ ਨ੍ਰਿਪ ਕਹ ਸਮਝਾਵਤ ॥੧੯॥ सो कहि करि न्रिप कह समझावत ॥१९॥ ਭਲੋ ਬੁਰੋ ਤੁਹਿ ਮੈ ਬਹੁ ਕਰਿਹੋ ॥ भलो बुरो तुहि मै बहु करिहो ॥ ਤੋ ਪਰ ਰੂਠਿ ਲਹਤ ਤਿਹ ਰਹਿਹੋ ॥ तो पर रूठि लहत तिह रहिहो ॥ ਵਾ ਕੀ ਭਾਖਿ ਅਧਿਕ ਤੁਹਿ ਮਾਰੌ ॥ वा की भाखि अधिक तुहि मारौ ॥ ਤ੍ਰਿਯ ਨ ਲਹਤ ਚਿਤ ਤੇ ਤੁਹਿ ਡਾਰੌ ॥੨੦॥ त्रिय न लहत चित ते तुहि डारौ ॥२०॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਨ੍ਰਿਪ ਤਾ ਸੌ ਐਸੌ ਕਹਾ; ਰਹੋ ਤਿਸੀ ਕੀ ਹੋਇ ॥ न्रिप ता सौ ऐसौ कहा; रहो तिसी की होइ ॥ ਭੇਦ ਸਕਲ ਮੁਹਿ ਦੀਜਿਯਹੁ; ਜੁ ਕਛੁ ਕਹੈ ਤ੍ਰਿਯ ਸੋਇ ॥੨੧॥ भेद सकल मुहि दीजियहु; जु कछु कहै त्रिय सोइ ॥२१॥ ਵਾ ਹੀ ਕੀ ਹੋਈ ਰਹਤ; ਨਿਤ ਤਿਹ ਅਧਿਕ ਰਿਝਾਇ ॥ वा ही की होई रहत; नित तिह अधिक रिझाइ ॥ ਜੁ ਕਛੁ ਭੇਦ ਅਬਲਾ ਕਹੈ; ਦੇਤ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਕਹ ਆਇ ॥੨੨॥ जु कछु भेद अबला कहै; देत न्रिपति कह आइ ॥२२॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਏਕ ਤ੍ਰਿਯ ਕਹ ਰਾਇ ਬੁਲਾਯੋ ॥ एक त्रिय कह राइ बुलायो ॥ ਕਛੁਕ ਦਰਬੁ ਤਾ ਤੇ ਚਟਵਾਯੋ ॥ कछुक दरबु ता ते चटवायो ॥ ਮੈ ਜੁ ਕਹੋ, ਕਹੀਯਹੁ ਤਿਹ ਜਾਈ ॥ मै जु कहो, कहीयहु तिह जाई ॥ ਹੌ ਤੋ ਪਹਿ, ਤਵ ਮਿਤ੍ਰ ਪਠਾਈ ॥੨੩॥ हौ तो पहि, तव मित्र पठाई ॥२३॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਨ੍ਰਿਪ ਨਾਰੀ ਵਹੁ ਦਰਬੁ ਦੈ; ਅਪਨੀ ਕਰੀ ਬਨਾਇ ॥ न्रिप नारी वहु दरबु दै; अपनी करी बनाइ ॥ ਸਭ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਲੈ ਤਵਨ ਕੋ; ਸਭ ਕਹਿਯਹੁ ਮੁਹਿ ਆਇ ॥੨੪॥ सभ ब्रितांत लै तवन को; सभ कहियहु मुहि आइ ॥२४॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਮੋਰ ਨ ਕਛੂ ਭੇਦ ਤਿਹਿ ਦਿਜਿਯਹੁ ॥ मोर न कछू भेद तिहि दिजियहु ॥ ਤਾ ਕੇ ਚੋਰਿ ਚਿਤ ਕਹ ਲਿਜਿਯਹੁ ॥ ता के चोरि चित कह लिजियहु ॥ ਵਾ ਹੀ ਕੀ ਹੋਈ ਤੁਮ ਰਹਿਯਹੁ ॥ वा ही की होई तुम रहियहु ॥ ਲੈ ਤਾ ਕੋ ਅੰਤਰ ਮੁਹਿ ਕਹਿਯਹੁ ॥੨੫॥ लै ता को अंतर मुहि कहियहु ॥२५॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਤਾ ਕੇ ਮਿਤ ਕੋ ਨਾਮ ਲੈ; ਪਤਿਯਾ ਲਿਖੀ ਬਨਾਇ ॥ ता के मित को नाम लै; पतिया लिखी बनाइ ॥ ਹਮ ਬਿਖਰਚ ਰਹਤੇ ਘਨੇ; ਕਛੁ ਧਨੁ ਦੈਹੁ ਪਠਾਇ ॥੨੬॥ हम बिखरच रहते घने; कछु धनु दैहु पठाइ ॥२६॥ ਦੇਸ ਛਾਡਿ ਪਰਦੇਸ ਮੈ; ਬਸਾ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਆਇ ॥ देस छाडि परदेस मै; बसा बहुत दिन आइ ॥ ਪ੍ਰੇਮ ਜਾਨਿ ਕਛੁ ਕੀਜਿਯਹੁ; ਮੁਸਕਲ ਸਮੈ ਸਹਾਇ ॥੨੭॥ प्रेम जानि कछु कीजियहु; मुसकल समै सहाइ ॥२७॥ ਤ੍ਰਿਯਾ! ਤਿਹਾਰੇ ਹ੍ਵੈ ਰਹੇ; ਇਮਿ ਸਮਝੋ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥ त्रिया! तिहारे ह्वै रहे; इमि समझो मन माहि ॥ ਹਮ ਸੇ ਤੁਮ ਕਹ ਬਹੁਤ ਹੈ; ਤੁਮ ਸੇ ਹਮ ਕਹ ਨਾਹਿ ॥੨੮॥ हम से तुम कह बहुत है; तुम से हम कह नाहि ॥२८॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਹਮਰੇ ਖਰਚਨ ਕਹ ਕਛੁ ਦਿਜਿਯਹੁ ॥ हमरे खरचन कह कछु दिजियहु ॥ ਵੈ ਦਿਨ ਯਾਦਿ ਹਮਾਰੇ ਕਿਜਿਯਹੁ ॥ वै दिन यादि हमारे किजियहु ॥ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪੁਰਾਤਨ ਪ੍ਰਿਯਾ! ਬਿਚਰਿਯਹੁ ॥ प्रीति पुरातन प्रिया! बिचरियहु ॥ ਹਮ ਪਰ ਅਧਿਕ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੁਮ ਕਰਿਯਹੁ ॥੨੯॥ हम पर अधिक क्रिपा तुम करियहु ॥२९॥ ਤਵਨ ਰਾਤਿ ਕੀ ਬਾਤ ਸੰਵਰਿਯਹੁ ॥ तवन राति की बात संवरियहु ॥ ਮੋ ਪਰ ਨਾਰਿ! ਅਨੁਗ੍ਰਹੁ ਕਰਿਯਹੁ ॥ मो पर नारि! अनुग्रहु करियहु ॥ ਯਾ ਪਤਿਯਾ ਕਹ ਤੁਹੀ ਪਛਾਨੈ ॥ या पतिया कह तुही पछानै ॥ ਅਵਰ ਪੁਰਖ ਕੋਊ ਦੁਤਿਯ ਨ ਜਾਨੈ ॥੩੦॥ अवर पुरख कोऊ दुतिय न जानै ॥३०॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |