ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 296 ਆਨਨ ਜਾਹਿ ਨਿਸਾਪਤਿ ਸੋ ਦ੍ਰਿਗ; ਕੋਮਲ ਹੈ ਕਮਲਾ ਦਲ ਕੈਸੇ ॥ आनन जाहि निसापति सो द्रिग; कोमल है कमला दल कैसे ॥ ਹੈ ਭਰੁਟੇ ਧਨੁ ਸੇ ਬਰਨੀ ਸਰ; ਦੂਰ ਕਰੈ ਤਨ ਕੇ ਦੁਖਰੈ ਸੇ ॥ है भरुटे धनु से बरनी सर; दूर करै तन के दुखरै से ॥ ਕਾਮ ਕੀ ਸਾਨ ਕੇ ਸਾਥ ਘਸੇ; ਦੁਖ ਸਾਧਨ ਕਟਬੇ ਕਹੁ ਤੈਸੇ ॥ काम की सान के साथ घसे; दुख साधन कटबे कहु तैसे ॥ ਕਉਲ ਕੇ ਪਤ੍ਰ ਕਿਧੋ ਸਸਿ ਸਾਥ; ਲਗੇ ਕਬਿ ਸੁੰਦਰ ਸ੍ਯਾਮ ਅਰੈ ਸੇ ॥੪੪੨॥ कउल के पत्र किधो ससि साथ; लगे कबि सुंदर स्याम अरै से ॥४४२॥ ਬਧਿਕ ਹੈ ਟਟੀਆ ਬਰੁਨੀ; ਧਰ ਕੋਰਨ ਕੀ ਦੁਤਿ ਸਾਇਕ ਸਾਧੇ ॥ बधिक है टटीआ बरुनी; धर कोरन की दुति साइक साधे ॥ ਠਾਢੇ ਹੈ ਕਾਨ੍ਹ ਕਿਧੋ ਬਨ ਮੈ; ਤਨ ਪੈ ਸਿਰ ਪੈ ਅੰਬੁਵਾ ਰੰਗ ਬਾਧੇ ॥ ठाढे है कान्ह किधो बन मै; तन पै सिर पै अ्मबुवा रंग बाधे ॥ ਚਾਲ ਚਲੈ ਹਰੂਏ ਹਰੂਏ; ਮਨੋ ਸੀਖ ਦਈ ਇਹ ਬਾਧਕ ਪਾਧੇ ॥ चाल चलै हरूए हरूए; मनो सीख दई इह बाधक पाधे ॥ ਅਉ ਸਭ ਹੀ ਠਟ ਬਧਕ ਸੇ; ਮਨ ਮੋਹਨ ਜਾਲ ਪੀਤੰਬਰ ਕਾਧੇ ॥੪੪੩॥ अउ सभ ही ठट बधक से; मन मोहन जाल पीत्मबर काधे ॥४४३॥ ਸੋ ਉਠਿ ਠਾਂਢਿ ਕਿਧੋ ਬਨ ਮੈ; ਜੁਗ ਤੀਸਰ ਮੈ ਪਤਿ ਜੋਊ ਸੀਯਾ ॥ सो उठि ठांढि किधो बन मै; जुग तीसर मै पति जोऊ सीया ॥ ਜਮੁਨਾ ਮਹਿ ਖੇਲ ਕੇ ਕਾਰਨ ਕੌ; ਘਸਿ ਚੰਦਨ ਭਾਲ ਮੈ ਟੀਕੋ ਦੀਯਾ ॥ जमुना महि खेल के कारन कौ; घसि चंदन भाल मै टीको दीया ॥ ਭਿਲਰਾ ਡਰਿ ਨੈਨ ਕੇ ਸੈਨਨ ਕੋ; ਸਭ ਗੋਪਿਨ ਕੋ ਮਨ ਚੋਰਿ ਲੀਯਾ ॥ भिलरा डरि नैन के सैनन को; सभ गोपिन को मन चोरि लीया ॥ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਭਗਵਾਨ ਕਿਧੋ; ਰਸ ਕਾਰਨ ਕੋ ਠਗ ਬੇਸ ਕੀਆ ॥੪੪੪॥ कबि स्याम कहै भगवान किधो; रस कारन को ठग बेस कीआ ॥४४४॥ ਦ੍ਰਿਗ ਜਾਹਿ ਮ੍ਰਿਗੀ ਪਤਿ ਕੀ ਸਮ ਹੈ; ਮੁਖ ਜਾਹਿ ਨਿਸਾਪਤਿ ਸੀ ਛਬਿ ਪਾਈ ॥ द्रिग जाहि म्रिगी पति की सम है; मुख जाहि निसापति सी छबि पाई ॥ ਜਾਹਿ ਕੁਰੰਗਨ ਕੇ ਰਿਪੁ ਸੀ ਕਟਿ; ਕੰਚਨ ਸੀ ਤਨ ਨੈ ਛਬਿ ਛਾਈ ॥ जाहि कुरंगन के रिपु सी कटि; कंचन सी तन नै छबि छाई ॥ ਪਾਟ ਬਨੇ ਕਦਲੀ ਦਲ ਦ੍ਵੈ; ਜੰਘਾ ਪਰ ਤੀਰਨ ਸੀ ਦੁਤਿ ਗਾਈ ॥ पाट बने कदली दल द्वै; जंघा पर तीरन सी दुति गाई ॥ ਅੰਗ ਪ੍ਰਤੰਗ ਸੁ ਸੁੰਦਰ ਸ੍ਯਾਮ; ਕਛੂ ਉਪਮਾ ਕਹੀਐ ਨਹੀ ਜਾਈ ॥੪੪੫॥ अंग प्रतंग सु सुंदर स्याम; कछू उपमा कहीऐ नही जाई ॥४४५॥ ਮੁਖ ਜਾਹਿ ਨਿਸਾਪਤਿ ਕੀ ਸਮ ਹੈ; ਬਨ ਮੈ ਤਿਨ ਗੀਤ ਰਿਝਿਯੋ ਅਰੁ ਗਾਯੋ ॥ मुख जाहि निसापति की सम है; बन मै तिन गीत रिझियो अरु गायो ॥ ਤਾ ਸੁਰ ਕੋ ਧੁਨਿ ਸ੍ਰਉਨਨ ਮੈ; ਬ੍ਰਿਜ ਹੂੰ ਕੀ ਤ੍ਰਿਯਾ ਸਭ ਹੀ ਸੁਨਿ ਪਾਯੋ ॥ ता सुर को धुनि स्रउनन मै; ब्रिज हूं की त्रिया सभ ही सुनि पायो ॥ ਧਾਇ ਚਲੀ ਹਰਿ ਕੇ ਮਿਲਬੇ ਕਹੁ; ਤਉ ਸਭ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਜਬ ਭਾਯੋ ॥ धाइ चली हरि के मिलबे कहु; तउ सभ के मन मै जब भायो ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਮਨੋ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਜੁਵਤੀ; ਛਲਬੇ ਕਹੁ ਘੰਟਕ ਹੇਰਿ ਬਨਾਯੋ ॥੪੪੬॥ कान्ह मनो म्रिगनी जुवती; छलबे कहु घंटक हेरि बनायो ॥४४६॥ ਮੁਰਲੀ ਮੁਖ ਕਾਨਰ ਕੇ ਤਰੂਏ ਤਰੁ; ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਬਿਧਿ ਖੂਬ ਛਕੀ ॥ मुरली मुख कानर के तरूए तरु; स्याम कहै बिधि खूब छकी ॥ ਬ੍ਰਿਜ ਭਾਮਿਨ ਆ ਪਹੁਚੀ ਦਵਰੀ; ਸੁਧਿ ਹਿਯਾ ਜੁ ਰਹੀ ਨ ਕਛੂ ਮੁਖ ਕੀ ॥ ब्रिज भामिन आ पहुची दवरी; सुधि हिया जु रही न कछू मुख की ॥ ਮੁਖ ਕੋ ਪਿਖਿ ਰੂਪ ਕੇ ਬਸ੍ਯ ਭਈ; ਮਤ ਹ੍ਵੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕਹਿ ਕਾਨ੍ਹ ਬਕੀ ॥ मुख को पिखि रूप के बस्य भई; मत ह्वै अति ही कहि कान्ह बकी ॥ ਇਕ ਝੂਮਿ ਪਰੀ, ਇਕ ਗਾਇ ਉਠੀ; ਤਨ ਮੈ ਇਕ ਹ੍ਵੈ ਰਹਿਗੀ ਸੁ ਜਕੀ ॥੪੪੭॥ इक झूमि परी, इक गाइ उठी; तन मै इक ह्वै रहिगी सु जकी ॥४४७॥ ਹਰਿ ਕੀ ਸੁਨਿ ਕੈ ਸੁਰ ਸ੍ਰਉਨਨ ਮੈ; ਸਭ ਧਾਇ ਚਲੀ ਬ੍ਰਿਜਭੂਮਿ ਸਖੀ ॥ हरि की सुनि कै सुर स्रउनन मै; सभ धाइ चली ब्रिजभूमि सखी ॥ ਸਭ ਮੈਨ ਕੇ ਹਾਥਿ ਗਈ ਬਧ ਕੈ; ਸਭ ਸੁੰਦਰ ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਪੇਖਿ ਅਖੀ ॥ सभ मैन के हाथि गई बध कै; सभ सुंदर स्याम की पेखि अखी ॥ ਨਿਕਰੀ ਗ੍ਰਿਹ ਤੇ ਮ੍ਰਿਗਨੀ ਸਮ, ਮਾਨਹੁ; ਗੋਪਿਨ ਤੇ ਨਹਿ ਜਾਹਿ ਰਖੀ ॥ निकरी ग्रिह ते म्रिगनी सम, मानहु; गोपिन ते नहि जाहि रखी ॥ ਇਹ ਭਾਂਤਿ, ਹਰੀ ਪਹਿ ਆਇ ਗਈ; ਜਨੁ ਆਇ ਗਈ ਸੁਧਿ ਜਾਨਿ ਸਖੀ ॥੪੪੮॥ इह भांति, हरी पहि आइ गई; जनु आइ गई सुधि जानि सखी ॥४४८॥ ਗਈ ਆਇ ਦਸੋ ਦਿਸ ਤੇ ਗੁਪੀਆ; ਸਭ ਹੀ ਰਸ ਕਾਨ੍ਹ ਕੇ ਸਾਥ ਪਗੀ ॥ गई आइ दसो दिस ते गुपीआ; सभ ही रस कान्ह के साथ पगी ॥ ਪਿਖ ਕੈ ਮੁਖਿ ਕਾਨ੍ਹ ਕੋ ਚੰਦ ਕਲਾ; ਸੁ ਚਕੋਰਨ ਸੀ ਮਨ ਮੈ ਉਮਗੀ ॥ पिख कै मुखि कान्ह को चंद कला; सु चकोरन सी मन मै उमगी ॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |