ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 276 ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਤੋਹੀ ਕੋ ਸੁਨੈ ਹੈ, ਜਾਪ ਤੇਰੋ ਹੀ ਜਪੈ ਹੈ; ਧਿਆਨ ਤੇਰੋ ਹੀ ਧਰੈ ਹੈ, ਨ ਜਪੈ ਹੈ ਕਾਹੂੰ ਆਨ ਕੋ ॥ तोही को सुनै है, जाप तेरो ही जपै है; धिआन तेरो ही धरै है, न जपै है काहूं आन को ॥ ਤੇਰੋ ਗੁਨ ਗੈ ਹੈ, ਹਮ ਤੇਰੇ ਹੀ ਕਹੈ ਹੈ; ਫੂਲ ਤੋਹੀ ਪੈ ਡਰੈ ਹੈ, ਸਭ ਰਾਖੈ ਤੇਰੇ ਮਾਨ ਕੋ ॥ तेरो गुन गै है, हम तेरे ही कहै है; फूल तोही पै डरै है, सभ राखै तेरे मान को ॥ ਜੈਸੇ ਬਰੁ ਦੀਨੋ ਹਮੈ, ਹੋਇ ਕੈ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਪਾਛੈ; ਤੈਸੇ ਬਰ ਦੀਜੈ ਹਮੈ ਕਾਨ੍ਹ ਸੁਰ ਗ੍ਯਾਨ ਕੋ ॥ जैसे बरु दीनो हमै, होइ कै प्रसंनि पाछै; तैसे बर दीजै हमै कान्ह सुर ग्यान को ॥ ਦੀਜੀਐ ਬਿਭੂਤਿ, ਕੈ ਬਨਾਸਪਤੀ ਦੀਜੈ ਕੈਧੋ; ਮਾਲਾ ਦੀਜੈ ਮੋਤਿਨ ਕੈ ਮੁੰਦ੍ਰਾ ਦੀਜੈ ਕਾਨ੍ਹ ਕੋ ॥੨੮੭॥ दीजीऐ बिभूति, कै बनासपती दीजै कैधो; माला दीजै मोतिन कै मुंद्रा दीजै कान्ह को ॥२८७॥ ਦੇਵੀ ਬਾਚ ॥ देवी बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਤੋ ਹਸ ਬਾਤ ਕਹੀ ਦੁਰਗਾ; ਹਮ ਤੋ ਤੁਮ ਕੋ ਹਰਿ ਕੋ ਬਰੁ ਦੈ ਹੈ ॥ तो हस बात कही दुरगा; हम तो तुम को हरि को बरु दै है ॥ ਹੋਹੁ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਸਭੈ ਮਨ ਮੈ ਤੁਮ; ਸਤ ਕਹਿਯੋ ਨਹੀ ਝੂਠ ਕਹੈ ਹੈ ॥ होहु प्रसंनि सभै मन मै तुम; सत कहियो नही झूठ कहै है ॥ ਕਾਨਹਿ ਕੋ ਸੁਖ ਹੋ ਤੁਮ ਕੋ; ਹਮ ਸੋ ਸੁਖ ਸੋ ਅਖੀਆ ਭਰਿ ਲੈ ਹੈ ॥ कानहि को सुख हो तुम को; हम सो सुख सो अखीआ भरि लै है ॥ ਜਾਹੁ ਕਹਿਯੋ ਸਭ ਹੀ ਤੁਮ ਡੇਰਨ; ਕਾਲ੍ਹ ਵਹੈ ਬਰੁ ਕੋ ਤੁਮ ਪੈ ਹੈ ॥੨੮੮॥ जाहु कहियो सभ ही तुम डेरन; काल्ह वहै बरु को तुम पै है ॥२८८॥ ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ਦੋਹਰਾ ॥ कबियो बाच दोहरा ॥ ਹ੍ਵੈ ਪ੍ਰਸੰਨ੍ਯ ਸਭ ਬ੍ਰਿਜ ਬਧੂ; ਤਿਹ ਕੋ ਸੀਸ ਨਿਵਾਇ ॥ ह्वै प्रसंन्य सभ ब्रिज बधू; तिह को सीस निवाइ ॥ ਪਰਿ ਪਾਇਨ ਕਰਿ ਬੇਨਤੀ; ਚਲੀ ਗ੍ਰਿਹਨ ਕੌ ਧਾਇ ॥੨੮੯॥ परि पाइन करि बेनती; चली ग्रिहन कौ धाइ ॥२८९॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਆਪਸ ਮੈ ਕਰ ਜੋਰਿ ਸਭੈ; ਗੁਪੀਆ ਚਲਿ ਧਾਮ ਗਈ ਹਰਖਾਨੀ ॥ आपस मै कर जोरि सभै; गुपीआ चलि धाम गई हरखानी ॥ ਰੀਝ ਦਯੋ ਹਮ ਕੋ ਦੁਰਗਾ ਬਰੁ; ਸ੍ਯਾਮ ਚਲੀ ਕਹਤੀ ਇਹ ਬਾਨੀ ॥ रीझ दयो हम को दुरगा बरु; स्याम चली कहती इह बानी ॥ ਆਨੰਦ ਮਤ ਭਰੀ ਮਦ ਸੋ; ਸਭ ਸੁੰਦਰ ਧਾਮਨ ਕੋ ਨਿਜਕਾਨੀ ॥ आनंद मत भरी मद सो; सभ सुंदर धामन को निजकानी ॥ ਦਾਨ ਦਯੋ ਦਿਜਹੂੰ ਬਹੁਤਿਯੋ; ਮਨ ਇਛਤ ਹੈ ਹਰਿ ਹੋ ਹਮ ਜਾਨੀ ॥੨੯੦॥ दान दयो दिजहूं बहुतियो; मन इछत है हरि हो हम जानी ॥२९०॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਸਮੈ ਭਲੈ ਇਕ ਘਾਤ ਸਿਉ; ਹ੍ਵੈ ਇਕਤ੍ਰ ਸਭ ਬਾਲ ॥ समै भलै इक घात सिउ; ह्वै इकत्र सभ बाल ॥ ਅੰਗ ਸਭੈ ਗਿਨਨੈ ਲਗੀ; ਕਰਿ ਕੈ ਬਾਤ ਰਸਾਲ ॥੨੯੧॥ अंग सभै गिननै लगी; करि कै बात रसाल ॥२९१॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਕੋਊ ਕਹੈ ਹਰਿ ਕੋ ਮੁਖ ਸੁੰਦਰ; ਕੋਊ ਕਹੈ ਸੁਭ ਨਾਕ ਬਨਿਯੋ ਹੈ ॥ कोऊ कहै हरि को मुख सुंदर; कोऊ कहै सुभ नाक बनियो है ॥ ਕੋਊ ਕਹੈ ਕਟਿ ਕੇਹਰਿ ਸੀ ਤਨ; ਕੰਚਨ ਸੋ ਰਿਝਿ ਕਾਹੂ ਗਨਿਯੋ ਹੈ ॥ कोऊ कहै कटि केहरि सी तन; कंचन सो रिझि काहू गनियो है ॥ ਨੈਨ ਕੁਰੰਗ ਸੇ ਕੋਊ ਗਨੈ ਜਸੁ; ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨਿਯੋ ਹੈ ॥ नैन कुरंग से कोऊ गनै जसु; ता छबि को कबि स्याम भनियो है ॥ ਲੋਗਨ ਮੈ ਜਿਮ ਜੀਵ ਬਨਿਯੋ; ਤਿਨ ਕੇ ਤਨ ਮੈ ਤਿਮ ਕਾਨ੍ਹ ਮਨਿਯੋ ਹੈ ॥੨੯੨॥ लोगन मै जिम जीव बनियो; तिन के तन मै तिम कान्ह मनियो है ॥२९२॥ ਕਾਨ੍ਹ ਕੋ ਪੇਖਿ ਕਲਾਨਿਧਿ ਸੌ ਮੁਖ; ਰੀਝ ਰਹੀ ਸਭ ਹੀ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਰਾ ॥ कान्ह को पेखि कलानिधि सौ मुख; रीझ रही सभ ही ब्रिज बारा ॥ ਮੋਹਿ ਰਹੇ ਭਗਵਾਨ ਉਤੇ; ਇਨਹੂੰ ਦੁਰਗਾ ਬਰੁ ਚੇਟਕ ਡਾਰਾ ॥ मोहि रहे भगवान उते; इनहूं दुरगा बरु चेटक डारा ॥ ਕਾਨਿ ਟਿਕੈ ਗ੍ਰਿਹ ਅਉਰ ਬਿਖੈ; ਤਿਹ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਜਸੁ ਸ੍ਯਾਮ ਉਚਾਰਾ ॥ कानि टिकै ग्रिह अउर बिखै; तिह को अति ही जसु स्याम उचारा ॥ ਜੀਵ ਇਕਤ੍ਰ ਰਹੈ ਤਿਨ ਕੋ; ਇਮ ਟੂਟ ਗਏ ਜਿਉ ਮ੍ਰਿਨਾਲ ਕੀ ਤਾਰਾ ॥੨੯੩॥ जीव इकत्र रहै तिन को; इम टूट गए जिउ म्रिनाल की तारा ॥२९३॥ ਨੇਹੁ ਲਗਿਯੋ ਇਨ ਕੋ ਹਰਿ ਸੌ; ਅਰੁ ਨੇਹੁ ਲਗਿਯੋ ਹਰਿ ਕੋ ਇਨ ਨਾਰੇ ॥ नेहु लगियो इन को हरि सौ; अरु नेहु लगियो हरि को इन नारे ॥ ਚੈਨ ਪਰੈ ਦੁਹ ਕੋ ਨਹਿ ਦ੍ਵੈ ਪਲ; ਨ੍ਹਾਵਨ ਜਾਵਤ ਹੋਤ ਸਵਾਰੇ ॥ चैन परै दुह को नहि द्वै पल; न्हावन जावत होत सवारे ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਭਏ ਭਗਵਾਨ ਇਨੈ ਬਸਿ; ਦੈਤਨ ਕੇ ਜਿਹ ਤੇ ਦਲ ਹਾਰੇ ॥ स्याम भए भगवान इनै बसि; दैतन के जिह ते दल हारे ॥ ਖੇਲ ਦਿਖਾਵਤ ਹੈ ਜਗ ਕੌ; ਦਿਨ ਥੋਰਨ ਮੈ ਅਬ ਕੰਸ ਪਛਾਰੇ ॥੨੯੪॥ खेल दिखावत है जग कौ; दिन थोरन मै अब कंस पछारे ॥२९४॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |