ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 265 ਕਾਨ੍ਹਿ ਲਪੇਟ ਬਡੋ ਵਹ ਪੰਨਗ; ਫੂਕਤ ਹੈ ਕਰਿ ਕ੍ਰੁਧਹਿ ਕੈਸੇ ॥ कान्हि लपेट बडो वह पंनग; फूकत है करि क्रुधहि कैसे ॥ ਜਿਉ ਧਨ ਪਾਤ੍ਰ ਗਏ ਧਨ ਤੇ; ਅਤਿ ਝੂਰਤ ਲੇਤ ਉਸਾਸਨ ਤੈਸੇ ॥ जिउ धन पात्र गए धन ते; अति झूरत लेत उसासन तैसे ॥ ਬੋਲਤ ਜਿਉ ਧਮੀਆ ਹਰਿ ਮੈ; ਸੁਰ ਕੈ ਮਧਿ ਸਵਾਸ ਭਰੇ ਵਹ ਐਸੇ ॥ बोलत जिउ धमीआ हरि मै; सुर कै मधि सवास भरे वह ऐसे ॥ ਭੂਭਰ ਬੀਚ ਪਰੇ ਜਲ ਜਿਉ; ਤਿਹ ਤੇ ਫੁਨਿ ਹੋਤ ਮਹਾ ਧੁਨਿ ਜੈਸੇ ॥੨੧੦॥ भूभर बीच परे जल जिउ; तिह ते फुनि होत महा धुनि जैसे ॥२१०॥ ਚਕ੍ਰਤ ਹੋਇ ਰਹੇ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਲਕ; ਮਾਰ ਲਏ ਹਰਿ ਜੀ ਇਹ ਨਾਗੈ ॥ चक्रत होइ रहे ब्रिज बालक; मार लए हरि जी इह नागै ॥ ਦਛਨ ਤੀਅ ਭੁਜਾ ਗਹਿ ਕੈ; ਇਹ ਮਤਿ ਲਗੈ ਦੁਖ ਅਉ ਸੁਖ ਭਾਗੈ ॥ दछन तीअ भुजा गहि कै; इह मति लगै दुख अउ सुख भागै ॥ ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ ਸਭੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਜਨ; ਕਉਤਕ ਦੇਖਿ ਲਯੋ ਇਹ ਆਗੈ ॥ खोजत खोजत सभै ब्रिज के जन; कउतक देखि लयो इह आगै ॥ ਸ੍ਯਾਮਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਬਡੋ ਅਹਿ ਕਾਟਤ; ਜਿਉ ਰੁਚ ਕੈ ਨਰ ਖਾਵਤ ਸਾਗੈ ॥੨੧੧॥ स्यामहि स्याम बडो अहि काटत; जिउ रुच कै नर खावत सागै ॥२११॥ ਰੋਵਨ ਲਾਗ ਜਬੈ ਜਸੁਦਾ; ਚੁਪ ਤਾਹਿ ਕਰਾਵਤ ਪੈ ਜੁ ਅਲੀ ਹੈ ॥ रोवन लाग जबै जसुदा; चुप ताहि करावत पै जु अली है ॥ ਦੈਤ ਤ੍ਰਿਨਾਵ੍ਰਤ ਅਉਰ ਬਕੀ; ਵ ਬਕਾਸੁਰ ਹਨੇ ਇਹ ਕਾਨ੍ਹ ਬਲੀ ਹੈ ॥ दैत त्रिनाव्रत अउर बकी; व बकासुर हने इह कान्ह बली है ॥ ਆਇ ਹੈ ਮਾਰ ਅਬੈ ਇਹ ਸਾਪਹਿ; ਬੋਲਿ ਉਠਿਓ ਇਹ ਭਾਤ ਹਲੀ ਹੈ ॥ आइ है मार अबै इह सापहि; बोलि उठिओ इह भात हली है ॥ ਤੋਰ ਡਰੈ ਸਭ ਹੀ ਇਹ ਕੇ ਫਨਿ; ਪੈ ਕਰੁਨਾ ਨਿਧਿ ਜੋਰ ਛਲੀ ਹੈ ॥੨੧੨॥ तोर डरै सभ ही इह के फनि; पै करुना निधि जोर छली है ॥२१२॥ ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥ कबियो बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਜਾਨਿ ਦੁਖੀ ਅਪਨ੍ਯੋ ਜਨ ਕੌ; ਅਪਨੋ ਤਨ ਤਾ ਤੈ ਛਡਾਇ ਲਯੋ ਹੈ ॥ जानि दुखी अपन्यो जन कौ; अपनो तन ता तै छडाइ लयो है ॥ ਬਕਤ੍ਰ ਬਿਲੋਕ ਬਡੋ ਵਹ ਪੰਨਗ; ਪੈ ਮਨ ਭੀਤਰ ਕ੍ਰੁਧ ਭਯੋ ਹੈ ॥ बकत्र बिलोक बडो वह पंनग; पै मन भीतर क्रुध भयो है ॥ ਸਉ ਫਨ ਕੋ ਸੁ ਫੁਲਾਇ ਉਚਾਇ; ਕੈ ਸਾਮੁਹਿ ਤਾਹਿ ਕੇ ਧਾਇ ਗਯੋ ਹੈ ॥ सउ फन को सु फुलाइ उचाइ; कै सामुहि ताहि के धाइ गयो है ॥ ਕੂਦ ਕੈ ਕਾਨ੍ਹ ਬਚਾਇ ਕੈ ਦਾਵਹਿ; ਉਪਰਿ ਮਾਥ ਜੁ ਠਾਂਢੋ ਭਯੋ ਹੈ ॥੨੧੩॥ कूद कै कान्ह बचाइ कै दावहि; उपरि माथ जु ठांढो भयो है ॥२१३॥ ਕੂਦਤ ਹੈ ਚੜਿ ਸਿਰ ਊਪਰਿ; ਸ੍ਰਉਨ ਸੰਬੂਹ ਚਲੈ ਸਿਰ ਤਾ ਤੇ ॥ कूदत है चड़ि सिर ऊपरि; स्रउन स्मबूह चलै सिर ता ते ॥ ਪ੍ਰਾਨ ਲਗੇ ਛੁਟਨੇ ਜਬ ਹੀ; ਛਿਨ ਮੈਨ ਗਈ ਉਡ ਕੈ ਮੁਖਰਾ ਤੇ ॥ प्रान लगे छुटने जब ही; छिन मैन गई उड कै मुखरा ते ॥ ਤਉ ਹਰਿ ਜੀ ਬਲਿ ਕੈ ਤਨ ਕੋ; ਸਰ ਤੀਰ ਨਿਕਾਸ ਲਯੋ ਬਹੁ ਭਾਤੇ ॥ तउ हरि जी बलि कै तन को; सर तीर निकास लयो बहु भाते ॥ ਜਾਤ ਬਡੋ ਸਰ ਤੀਰ ਬਹਿਯੋ; ਰਸਰੇ ਬੰਧ ਖੈਚਤ ਹੈ ਚਹੂੰ ਘਾਤੇ ॥੨੧੪॥ जात बडो सर तीर बहियो; रसरे बंध खैचत है चहूं घाते ॥२१४॥ ਕਾਲੀ ਨਾਗ ਕੀ ਤ੍ਰਿਯੋ ਬਾਚ ॥ काली नाग की त्रियो बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਤਉ ਤਿਹ ਕੀ ਤ੍ਰਿਯਾ ਸਭ ਹੀ; ਸੁਤ ਅੰਜੁਲ ਜੋਰ ਕੈ ਯੌ ਘਿਘਯਾਵੈ ॥ तउ तिह की त्रिया सभ ही; सुत अंजुल जोर कै यौ घिघयावै ॥ ਰਛ ਕਰੋ ਇਹ ਕੀ ਹਰਿ ਜੀ ! ਤੁਮ; ਪੈ ਬਰੁ ਦਾਨ ਇਹੈ ਹਮ ਪਾਵੈ ॥ रछ करो इह की हरि जी ! तुम; पै बरु दान इहै हम पावै ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇਤ, ਵਹੈ ਹਮ ਲਿਆਵਤ; ਬਿਖ ਦਈ, ਵਹ ਹੀ ਹਮ ਲਿਆਵੈ ॥ अम्रित देत, वहै हम लिआवत; बिख दई, वह ही हम लिआवै ॥ ਦੋਸ ਨਹੀ ਹਮਰੇ ਪਤਿ ਕੋ ਕਛੁ; ਬਾਤ ਕਹੈ ਅਰੁ ਸੀਸ ਝੁਕਾਵੈ ॥੨੧੫॥ दोस नही हमरे पति को कछु; बात कहै अरु सीस झुकावै ॥२१५॥ ਤ੍ਰਾਸ ਬਡੋ ਅਹਿ ਕੇ ਰਿਪੁ ਕੋ ਕਰਿ; ਭਾਗਿ ਸਰਾ ਮਧਿ ਆਇ ਛਪੇ ਥੇ ॥ त्रास बडो अहि के रिपु को करि; भागि सरा मधि आइ छपे थे ॥ ਗਰਬੁ ਬਡੋ ਹਮਰੇ ਪਤਿ ਮੈ; ਅਬ ਜਾਨਿ ਹਮੈ ਹਰਿ ਨਾਹਿ ਜਪੇ ਥੇ ॥ गरबु बडो हमरे पति मै; अब जानि हमै हरि नाहि जपे थे ॥ ਹੇ ਜਗ ਕੇ ਪਤਿ ! ਹੇ ਕਰੁਨਾ ਨਿਧਿ ! ਤੈ ਦਸ ਰਾਵਨ ਸੀਸ ਕਪੇ ਥੇ ॥ हे जग के पति ! हे करुना निधि ! तै दस रावन सीस कपे थे ॥ ਮੂਰਖ ਬਾਤ ਜਨੀ ਨ ਕਛੂ; ਪਰਵਾਰ ਸਨੈ ਹਮ ਇਉ ਹੀ ਖਪੇ ਥੇ ॥੨੧੬॥ मूरख बात जनी न कछू; परवार सनै हम इउ ही खपे थे ॥२१६॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |