ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 255 ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜੇਰਜ ਸੇਤਜ ਉਤਭੁਜਾ; ਦੇਖੇ ਤਿਨ ਤਿਹ ਜਾਇ ॥ जेरज सेतज उतभुजा; देखे तिन तिह जाइ ॥ ਪੁਤ੍ਰ ਭਾਵ ਕੋ ਦੂਰ ਕਰਿ; ਪਾਇਨ ਲਾਗੀ ਧਾਇ ॥੧੩੪॥ पुत्र भाव को दूर करि; पाइन लागी धाइ ॥१३४॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਮਾਤ ਜਸੁਦਾ ਕਉ ਮੁਖ ਪਸਾਰਿ ਬਿਸ੍ਵ ਰੂਪ ਦਿਖੈਬੋ ॥ इति स्री बचित्र नाटक ग्रंथे क्रिसनावतारे मात जसुदा कउ मुख पसारि बिस्व रूप दिखैबो ॥ ਅਥ ਤਰੁ ਤੋਰਿ ਜੁਮਲਾਰਜੁਨ ਤਾਰਬੋ ॥ अथ तरु तोरि जुमलारजुन तारबो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਫੇਰਿ ਉਠੀ ਜਸੁਦਾ ਪਰਿ ਪਾਇਨ; ਤਾ ਕੀ ਕਰੀ ਬਹੁ ਭਾਤ ਬਡਾਈ ॥ फेरि उठी जसुदा परि पाइन; ता की करी बहु भात बडाई ॥ ਹੇ ਜਗ ਕੇ ਪਤਿ ! ਹੇ ਕਰੁਨਾ ਨਿਧਿ ! ਹੋਇ ਅਜਾਨ ਕਹਿਓ ਮਮ ਮਾਈ ॥ हे जग के पति ! हे करुना निधि ! होइ अजान कहिओ मम माई ॥ ਸਾਰੇ ਛਿਮੋ ਹਮਰੋ ਤੁਮ ਅਉਗਨ; ਹੁਇ ਮਤਿਮੰਦਿ ਕਰੀ ਜੁ ਢਿਠਾਈ ॥ सारे छिमो हमरो तुम अउगन; हुइ मतिमंदि करी जु ढिठाई ॥ ਮੀਟ ਲਯੋ ਮੁਖ ਤਉ ਹਰਿ ਜੀ; ਤਿਹ ਪੈ ਮਮਤਾ ਡਰਿ ਬਾਤ ਛਿਪਾਈ ॥੧੩੫॥ मीट लयो मुख तउ हरि जी; तिह पै ममता डरि बात छिपाई ॥१३५॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਕਰੁਨਾ ਕੈ ਜਸੁਧਾ, ਕਹਿਯੋ ਹੈ ਇਮ ਗੋਪਿਨ ਸੋ; ਖੇਲਬੇ ਕੇ ਕਾਜ ਤੋਰਿ ਲਿਆਏ ਗੋਪ ਬਨ ਸੌ ॥ करुना कै जसुधा, कहियो है इम गोपिन सो; खेलबे के काज तोरि लिआए गोप बन सौ ॥ ਬਾਰਕੋ ਕੇ ਕਹੇ ਕਰਿ ਕ੍ਰੋਧ ਮਨ ਆਪਨੇ ਮੈ; ਸ੍ਯਾਮ ਕੋ ਪ੍ਰਹਾਰ ਤਨ ਲਾਗੀ ਛੂਛਕਨ ਸੌ ॥ बारको के कहे करि क्रोध मन आपने मै; स्याम को प्रहार तन लागी छूछकन सौ ॥ ਦੇਖਿ ਦੇਖਿ ਲਾਸਨ ਕੌ ਰੋਵੈ ਸੁਤ ਰੋਵੈ ਮਾਤ; ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਮਹਾ ਮੋਹਿ ਕਰਿ ਮਨ ਸੌ ॥ देखि देखि लासन कौ रोवै सुत रोवै मात; कहै कबि स्याम महा मोहि करि मन सौ ॥ ਰਾਮ ਰਾਮ ਕਹਿ ਸਭੋ ਮਾਰਬੇ ਕੀ ਕਹਾ ਚਲੀ? ਸਾਮੁਹੇ ਨ ਬੋਲੀਐ ਰੀ ! ਐਸੇ ਸਾਧੁ ਜਨ ਸੌ ॥੧੩੬॥ राम राम कहि सभो मारबे की कहा चली? सामुहे न बोलीऐ री ! ऐसे साधु जन सौ ॥१३६॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਖੀਰ ਬਿਲੋਵਨ ਕੌ ਉਠੀ; ਜਸੁਦਾ ਹਰਿ ਕੀ ਮਾਇ ॥ खीर बिलोवन कौ उठी; जसुदा हरि की माइ ॥ ਮੁਖ ਤੇ ਗਾਵੈ ਪੂਤ ਗੁਨ; ਮਹਿਮਾ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥੧੩੭॥ मुख ते गावै पूत गुन; महिमा कही न जाइ ॥१३७॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਏਕ ਸਮੈ ਜਸੁਧਾ ਸੰਗਿ ਗੋਪਿਨ; ਖੀਰ ਮਥੇ ਕਰਿ ਲੈ ਕੈ ਮਧਾਨੀ ॥ एक समै जसुधा संगि गोपिन; खीर मथे करि लै कै मधानी ॥ ਊਪਰ ਕੋ ਕਟਿ ਸੌ ਕਸਿ ਕੈ; ਪਟਰੋ ਮਨ ਮੈ ਹਰਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਨੀ ॥ ऊपर को कटि सौ कसि कै; पटरो मन मै हरि जोति समानी ॥ ਘੰਟਕਾ ਛੁਦ੍ਰ ਕਸੀ ਤਿਹ ਊਪਰਿ; ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੀ ਤਿਹ ਕੀ ਜੁ ਕਹਾਨੀ ॥ घंटका छुद्र कसी तिह ऊपरि; स्याम कही तिह की जु कहानी ॥ ਦਾਨ ਔ ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਮ ਕੀ ਸੁਧਿ ਕੈ; ਮੁਖ ਤੈ ਹਰਿ ਕੀ ਸੁਭ ਗਾਵਤ ਬਾਨੀ ॥੧੩੮॥ दान औ प्राक्रम की सुधि कै; मुख तै हरि की सुभ गावत बानी ॥१३८॥ ਖੀਰ ਭਰਿਯੋ ਜਬ ਹੀ ਤਿਹ ਕੋ ਕੁਚਿ; ਤਉ ਹਰਿ ਜੀ ਤਬ ਹੀ ਫੁਨਿ ਜਾਗੇ ॥ खीर भरियो जब ही तिह को कुचि; तउ हरि जी तब ही फुनि जागे ॥ ਪਯ ਸੁ ਪਿਆਵਹੁ ਹੇ ਜਸੁਦਾ ! ਪ੍ਰਭੁ ਜੀ ਇਹ ਹੀ ਰਸਿ ਮੈ ਅਨੁਰਾਗੇ ॥ पय सु पिआवहु हे जसुदा ! प्रभु जी इह ही रसि मै अनुरागे ॥ ਦੂਧ ਫਟਿਯੋ ਹੁਇ ਬਾਸਨ ਤੇ; ਤਬ ਧਾਇ ਚਲੀ ਇਹ ਰੋਵਨ ਲਾਗੇ ॥ दूध फटियो हुइ बासन ते; तब धाइ चली इह रोवन लागे ॥ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰਿਓ ਮਨ ਮੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਪਤਿ; ਪੈ ਘਰਿ ਤੇ ਉਠਿ ਬਾਹਰਿ ਭਾਗੇ ॥੧੩੯॥ क्रोध करिओ मन मै ब्रिज के पति; पै घरि ते उठि बाहरि भागे ॥१३९॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਕ੍ਰੋਧ ਭਰੇ ਹਰਿ ਜੀ ਮਨੈ; ਘਰਿ ਤੇ ਬਾਹਰਿ ਜਾਇ ॥ क्रोध भरे हरि जी मनै; घरि ते बाहरि जाइ ॥ ਸੰਗ ਸਖਾ ਲੈ ਕਪਿ ਸਭੈ; ਆਏ ਸੈਨ ਬਨਾਇ ॥੧੪੦॥ संग सखा लै कपि सभै; आए सैन बनाइ ॥१४०॥ ਪਾਥਰ ਕੋ ਗਹਿ ਕੈ ਕਰੈ; ਦੀਨੋ ਮਟੁ ਸੁ ਭਗਾਇ ॥ पाथर को गहि कै करै; दीनो मटु सु भगाइ ॥ ਖੀਰ ਦਸੋ ਦਿਸ ਬਹਿ ਚਲਿਯੋ; ਅਉ ਪੀਨੋ ਹਰਿ ਧਾਇ ॥੧੪੧॥ खीर दसो दिस बहि चलियो; अउ पीनो हरि धाइ ॥१४१॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸੈਨ ਬਨਾਇ ਭਲੋ ਹਰਿ ਜੀ; ਜਸੁਦਾ ਦਧਿ ਕੋ ਮਿਲਿ ਲੂਟਨ ਲਾਏ ॥ सैन बनाइ भलो हरि जी; जसुदा दधि को मिलि लूटन लाए ॥ ਹਾਥਨ ਮੈ ਗਹਿ ਕੈ ਸਭ ਬਾਸਨ; ਕੈ ਬਲ ਕੋ ਚਹੂੰ ਓਰਿ ਬਗਾਏ ॥ हाथन मै गहि कै सभ बासन; कै बल को चहूं ओरि बगाए ॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |