ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ ।

Page 1251

ਕਿਤੇ ਡੋਬ ਡੂਬੇ, ਗਿਰੇ ਘੂੰਮ ਘੂੰਮੈ ॥

किते डोब डूबे, गिरे घूम घूमै ॥

ਗਜੈ ਰਾਜ ਬਾਜੀ, ਹਨੇ ਭੂਮਿ ਝੂੰਮੈ ॥

गजै राज बाजी, हने भूमि झूमै ॥

ਕਿਤੇ ਊਠਿ ਭਾਜੇ; ਦੁਰੇ ਬੂਟ ਮਾਹੀ ॥

किते ऊठि भाजे; दुरे बूट माही ॥

ਲਗੈ ਘਾਵ ਪੀਠੈ, ਕਢੇ ਮੂੰਡ ਨਾਹੀ ॥੮੨॥

लगै घाव पीठै, कढे मूंड नाही ॥८२॥

ਕਿਤ੍ਯੋ ਕੇਸੁ ਫਾਸੇ, ਦ੍ਰੁਮੋ ਜਾਤ ਜੋਰੈ ॥

कित्यो केसु फासे, द्रुमो जात जोरै ॥

ਹਹਾ! ਮੋਹਿ ਛਾਡੈ, ਕਹੈ ਸਤ੍ਰੁ ਭੋਰੈ ॥

हहा! मोहि छाडै, कहै सत्रु भोरै ॥

ਨਿਕਾਰੈ ਕ੍ਰਿਪਾਨੈ, ਨ ਪਾਛੈ ਨਿਹਾਰੈ ॥

निकारै क्रिपानै, न पाछै निहारै ॥

ਭਜੇ ਜਾਹਿ ਕਾਜੀ, ਨ ਬਾਜੀ ਸੰਭਾਰੈ ॥੮੩॥

भजे जाहि काजी, न बाजी स्मभारै ॥८३॥

ਕਿਤੇ ਖਾਨ ਤੋਰੇ, ਨ ਘੋਰੇ ਸੰਭਾਰੈ ॥

किते खान तोरे, न घोरे स्मभारै ॥

ਕਿਤੇ ਛੋਰਿ ਜੋਰੇ, ਤ੍ਰਿਯਾ ਭੇਸ ਧਾਰੈ ॥

किते छोरि जोरे, त्रिया भेस धारै ॥

ਕਿਤੈ ਦੈ ਅਕੋਰੈ, ਨਿਹੋਰੈ ਤਿਸੀ ਕੌ ॥

कितै दै अकोरै, निहोरै तिसी कौ ॥

ਲਏ ਹਾਥ ਮੈ ਤੇਗ, ਦੇਖੈ ਜਿਸੀ ਕੌ ॥੮੪॥

लए हाथ मै तेग, देखै जिसी कौ ॥८४॥

ਕਿਤੇ ਜੀਵ ਲੈ ਕੇ, ਸਿਪਾਹੀ ਸਿਧਾਏ ॥

किते जीव लै के, सिपाही सिधाए ॥

ਕਿਤੇ ਚੁੰਗ ਬਾਂਧੈ, ਚਲੈ ਖੇਤ ਆਏ ॥

किते चुंग बांधै, चलै खेत आए ॥

ਕਿਤ੍ਯੋ ਪ੍ਰਾਨ ਹੋਮੇ, ਰਨਹਿ ਜ੍ਵਾਲ ਮਾਹੀ ॥

कित्यो प्रान होमे, रनहि ज्वाल माही ॥

ਮਰੈ ਟੂਕ ਟੂਕ ਹ੍ਵੈ, ਭਜੈ ਪੈ ਗੁਨਾਹੀ ॥੮੫॥

मरै टूक टूक ह्वै, भजै पै गुनाही ॥८५॥

ਤਹਾ ਲੈ ਅਪਛ੍ਰਾਨ, ਕੇਤੇ ਬਰੇ ਹੈ ॥

तहा लै अपछ्रान, केते बरे है ॥

ਜਿਤੇ ਸਾਮੁਹੇ, ਜੁਧ ਕੈ ਕੈ ਮਰੇ ਹੈ ॥

जिते सामुहे, जुध कै कै मरे है ॥

ਕਿਤੇ ਨਰਕ ਬਾਸੀ, ਤਿਸੀ ਕਾਲ ਹੂਏ ॥

किते नरक बासी, तिसी काल हूए ॥

ਜਿਤੇ ਸੂਮ ਸੋਫੀ, ਭਜੇ ਜਾਤ ਮੂਏ ॥੮੬॥

जिते सूम सोफी, भजे जात मूए ॥८६॥

ਕਿਤੇ ਭੀਰ ਜੋਧਾ, ਮਰੇ ਬਾਜ ਮਾਰੇ ॥

किते भीर जोधा, मरे बाज मारे ॥

ਗਿਰੇ ਤ੍ਰਾਸ ਕੈ ਕੈ, ਬਿਨਾ ਬਾਨ ਡਾਰੇ ॥

गिरे त्रास कै कै, बिना बान डारे ॥

ਕਿਤ੍ਯੋ ਅਗਮਨੈ ਆਨਿ ਕੈ ਪ੍ਰਾਨ ਦੀਨੇ ॥

कित्यो अगमनै आनि कै प्रान दीने ॥

ਕਿਤ੍ਯੋ ਦੇਵ ਕੇ ਲੋਕ ਕੋ ਪੰਥ ਲੀਨੇ ॥੮੭॥

कित्यो देव के लोक को पंथ लीने ॥८७॥

ਜਿਤੇ ਸੂਮ ਸੋਫੀ ਭਜੇ ਜਾਤ ਮਾਰੇ ॥

जिते सूम सोफी भजे जात मारे ॥

ਤਿਤੇ ਭੂਮਿ ਭੋਗੈ, ਨਹੀ ਬੰਨਿ ਜਾਰੇ ॥

तिते भूमि भोगै, नही बंनि जारे ॥

ਭਈ ਭੀਰ ਗਾਢੀ, ਮਚਿਯੋ ਜੁਧ ਭਾਰੀ ॥

भई भीर गाढी, मचियो जुध भारी ॥

ਲਖੇ ਬੀਰ ਠਾਢੇ, ਕਪੈ ਦੇਹ ਸਾਰੀ ॥੮੮॥

लखे बीर ठाढे, कपै देह सारी ॥८८॥

ਜਹਾ ਸਿਧ ਪਾਲੈ, ਘਨੇ ਸਤ੍ਰ ਕੂਟੇ ॥

जहा सिध पालै, घने सत्र कूटे ॥

ਤਹਾ ਦੇਖਿ, ਜੋਧਾਨ ਤੈ ਕੋਟਿ ਛੂਟੇ ॥

तहा देखि, जोधान तै कोटि छूटे ॥

ਚਲੇ ਭਾਜਿ ਕੈ, ਨ ਹਥ੍ਯਾਰੈ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥

चले भाजि कै, न हथ्यारै स्मभारियो ॥

ਲਖੈ ਸਮਸਦੀਨੈ, ਪਰਿਯੋ ਭੂੰਮਿ ਮਾਰਿਯੋ ॥੮੯॥

लखै समसदीनै, परियो भूमि मारियो ॥८९॥

ਤਹਾ ਭਾਟ ਢਾਢੀ, ਖਰੇ ਗੀਤ ਗਾਵੈਂ ॥

तहा भाट ढाढी, खरे गीत गावैं ॥

ਸੁਨਾਵੈ ਪ੍ਰਭੈ ਬੈਰ ਬ੍ਰਿੰਦੈ ਤ੍ਰਸਾਵੈਂ ॥

सुनावै प्रभै बैर ब्रिंदै त्रसावैं ॥

ਕਹੂੰ ਨਾਦ ਬਾਜੈ, ਨਫੀਰੀ ਨਗਾਰੇ ॥

कहूं नाद बाजै, नफीरी नगारे ॥

ਹਸੈ ਗਰਜਿ ਠੋਕੈ, ਭੁਜਾ ਭੂਪ ਭਾਰੇ ॥੯੦॥

हसै गरजि ठोकै, भुजा भूप भारे ॥९०॥

ਜਬੈ ਖਾਨ ਜੂਝੈ, ਸਭੈ ਖੇਤ ਮਾਹੀ ॥

जबै खान जूझै, सभै खेत माही ॥

ਬਡੇ ਐਂਠਿਯਾਰੇ, ਬਚਿਯੋ ਏਕ ਨਾਹੀ ॥

बडे ऐंठियारे, बचियो एक नाही ॥

ਲਈ ਛੀਨਿ ਦਿਲੀ, ਦਿਲੀਸੈ ਸੰਘਾਰਿਯੋ ॥

लई छीनि दिली, दिलीसै संघारियो ॥

ਤਬੈ ਆਪਨੇ ਸੀਸ ਪੈ, ਛਤ੍ਰ ਢਾਰਿਯੋ ॥੯੧॥

तबै आपने सीस पै, छत्र ढारियो ॥९१॥

ਜਬੈ ਸਿਧ ਪਾਲੈ, ਘਨੀ ਸੈਨ ਕੂਟੀ ॥

जबै सिध पालै, घनी सैन कूटी ॥

ਬਚੈ ਪ੍ਰਾਨ ਲੈ ਕੈ, ਚਹੂੰ ਓਰ ਫੂਟੀ ॥

बचै प्रान लै कै, चहूं ओर फूटी ॥

ਲਈ ਪਾਤਿਸਾਹੀ, ਸਿਰੈ ਛਤ੍ਰ ਢਾਰਿਯੋ ॥

लई पातिसाही, सिरै छत्र ढारियो ॥

ਪਰਿਯੋ ਪਾਸੁ ਬਾਚ੍ਯੋ, ਅਰਿਯੋ ਸੋ ਸੰਘਾਰਿਯੋ ॥੯੨॥

परियो पासु बाच्यो, अरियो सो संघारियो ॥९२॥

ਲਈ ਪਾਤਸਾਹੀ, ਹ੍ਰਿਦੈ ਯੌ ਬਿਚਾਰਾ ॥

लई पातसाही, ह्रिदै यौ बिचारा ॥

ਕਰਿਯੋ ਕਾਜ ਨੀਕੋ ਨ, ਸਾਹੈ ਸੰਘਾਰਾ ॥

करियो काज नीको न, साहै संघारा ॥

ਜਗ੍ਯੋ ਰੈਨਿ ਸਾਰੀ, ਧਰਿਯੋ ਧ੍ਯਾਨ ਤਾ ਕੋ ॥

जग्यो रैनि सारी, धरियो ध्यान ता को ॥

ਦਿਯੋ ਪਾਤਿਸਾਹੀ, ਮਿਲੈ ਪ੍ਰਾਤ ਵਾ ਕੋ ॥੯੩॥

दियो पातिसाही, मिलै प्रात वा को ॥९३॥

ਕਸਾਈਨ ਕੌ ਦਾਸ, ਤਹ ਏਕ ਆਯੋ ॥

कसाईन कौ दास, तह एक आयो ॥

ਨਦੀ ਡਾਰਬੇ, ਓਝਰੀ ਲੈ ਸਿਧਾਯੋ ॥

नदी डारबे, ओझरी लै सिधायो ॥

ਗਹਿਯੋ ਜਾਹਿ ਤਾ ਕੋ, ਦਈ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ॥

गहियो जाहि ता को, दई पातिसाही ॥

ਧਰਿਯੋ ਜੈਨ ਆਲਾਵਦੀ, ਨਾਮ ਤਾਹੀ ॥੯੪॥

धरियो जैन आलावदी, नाम ताही ॥९४॥

TOP OF PAGE

Dasam Granth