ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ ।

Page 1233

ਜਿਹ ਤਿਹ ਬਿਧ, ਤਾ ਕੋ ਮਨ ਲੀਨਾ ॥

जिह तिह बिध, ता को मन लीना ॥

ਆਨਿ ਮਿਲਾਇ, ਕੁਅਰਿ ਕਹ ਦੀਨਾ ॥

आनि मिलाइ, कुअरि कह दीना ॥

ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਤਿਹ ਤਾਹਿ ਰਿਝਾਯੋ ॥

भांति भांति तिह ताहि रिझायो ॥

ਚਾਰਿ ਪਹਰ ਨਿਸਿ ਭੋਗ ਕਮਾਯੋ ॥੭॥

चारि पहर निसि भोग कमायो ॥७॥

ਕੇਲ ਕਰਤ ਨਿਸਿ ਸਕਲ ਬਿਹਾਨੀ ॥

केल करत निसि सकल बिहानी ॥

ਕਰਤ ਕਾਮ ਕੀ ਕੋਟਿ ਕਹਾਨੀ ॥

करत काम की कोटि कहानी ॥

ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਕੇ ਆਸਨ ਕਰਿ ਕੈ ॥

भांति भांति के आसन करि कै ॥

ਕਾਮ ਤਪਤ ਸਭ ਹੀ ਕਹਿ ਹਰਿ ਕੈ ॥੮॥

काम तपत सभ ही कहि हरि कै ॥८॥

ਭੋਰ ਭਯੋ ਰਜਨੀ ਜਬ ਗਈ ॥

भोर भयो रजनी जब गई ॥

ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਚਿਰਈ ਚੁਹਚਈ ॥

भांति भांति चिरई चुहचई ॥

ਸ੍ਰਮਿਤ ਭਏ ਦੋਊ ਕੇਲ ਕਮਾਤੇ ॥

स्रमित भए दोऊ केल कमाते ॥

ਏਕਹਿ ਸੇਜ ਸੋਏ ਰਸ ਮਾਤੇ ॥੯॥

एकहि सेज सोए रस माते ॥९॥

ਸੋਵਤ ਤ੍ਯਾਗ ਨੀਦਿ ਜਬ ਜਗੇ ॥

सोवत त्याग नीदि जब जगे ॥

ਮਿਲਿ ਕਰਿ ਕੇਲ ਕਰਨ ਤਬ ਲਗੇ ॥

मिलि करि केल करन तब लगे ॥

ਆਸਨ ਕਰਤ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰਾ ॥

आसन करत अनेक प्रकारा ॥

ਕੋਕਹੁੰ ਤੇ ਦਸ ਗੁਨ ਬਿਸਤਾਰਾ ॥੧੦॥

कोकहुं ते दस गुन बिसतारा ॥१०॥

ਕੇਲ ਕਮਾਤ ਅਧਿਕ ਰਸ ਮਾਤੈ ॥

केल कमात अधिक रस मातै ॥

ਭੂਲਿ ਗਈ ਘਰ ਕੀ ਸੁਧਿ ਸਾਤੈ ॥

भूलि गई घर की सुधि सातै ॥

ਚਿਤ ਅਪਨੋ ਅਸ ਕੀਯਾ ਬਿਚਾਰਾ ॥

चित अपनो अस कीया बिचारा ॥

ਪ੍ਰਗਟ ਮਿਤ੍ਰ ਕੇ ਸਾਥ ਉਚਾਰਾ ॥੧੧॥

प्रगट मित्र के साथ उचारा ॥११॥

ਸੁਨਹੁ ਬਾਤ ਪ੍ਯਾਰੇ! ਤੁਮ ਮੇਰੀ ॥

सुनहु बात प्यारे! तुम मेरी ॥

ਦਾਸੀ ਭਈ ਆਜ ਮੈ ਤੇਰੀ ॥

दासी भई आज मै तेरी ॥

ਮੇਰੇ ਤੋਟ ਦਰਬ ਕੀ ਨਾਹੀ ॥

मेरे तोट दरब की नाही ॥

ਹਮ ਤੁਮ ਆਵਹੁ ਕਹੂੰ ਸਿਧਾਹੀ ॥੧੨॥

हम तुम आवहु कहूं सिधाही ॥१२॥

ਐਸੋ ਜਤਨ ਮਿਤ੍ਰ ਕਛੁ ਕਰਿਯੈ ॥

ऐसो जतन मित्र कछु करियै ॥

ਅਪਨੇ ਲੈ ਮੁਹਿ ਸੰਗ ਸਿਧਰਿਯੈ ॥

अपने लै मुहि संग सिधरियै ॥

ਅਤਿਥ ਭੇਸ ਦੋਊ ਧਰਿ ਲੈਹੈਂ ॥

अतिथ भेस दोऊ धरि लैहैं ॥

ਇਕ ਠਾਂ ਬੈਠ ਖਜਾਨਾ ਖੈਹੈਂ ॥੧੩॥

इक ठां बैठ खजाना खैहैं ॥१३॥

ਜਾਰ ਕਹਿਯੋ ਅਬਲਾ ਸੌ ਐਸੇ ॥

जार कहियो अबला सौ ऐसे ॥

ਤੁਹਿ ਨਿਕਸੇ ਲੈ ਕਰਿ ਸੰਗਿ ਕੈਸੇ? ॥

तुहि निकसे लै करि संगि कैसे? ॥

ਠਾਢੇ ਈਹਾ ਅਨਿਕ ਰਖਵਾਰੇ ॥

ठाढे ईहा अनिक रखवारे ॥

ਨਭ ਕੇ ਜਾਤ ਪਖੇਰੂ ਮਾਰੈ ॥੧੪॥

नभ के जात पखेरू मारै ॥१४॥

ਜੌ ਤੁਹਿ ਮੁਹਿ ਕੌ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਨਿਹਾਰੈ ॥

जौ तुहि मुहि कौ न्रिपति निहारै ॥

ਦੁਹੂੰਅਨ ਠੌਰ ਮਾਰਿ ਕਰ ਡਾਰੈ ॥

दुहूंअन ठौर मारि कर डारै ॥

ਤਾ ਤੇ ਤੁਮ ਅਸ ਕਰਹੁ ਉਪਾਵੈ ॥

ता ते तुम अस करहु उपावै ॥

ਮੁਰ ਤੁਰ ਭੇਦ ਨ ਦੂਸਰ ਪਾਵੈ ॥੧੫॥

मुर तुर भेद न दूसर पावै ॥१५॥

ਸੂਰ ਸੂਰ ਕਰਿ ਗਿਰੀ ਤਰੁਨਿ ਧਰਿ ॥

सूर सूर करि गिरी तरुनि धरि ॥

ਜਾਨੁਕ ਗਈ ਸਾਚੁ ਦੈਕੈ ਮਰਿ ॥

जानुक गई साचु दैकै मरि ॥

ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਹ ਨਾਥ ਉਚਾਈ ॥

हाइ हाइ कह नाथ उचाई ॥

ਬੈਦ ਲਏ ਸਭ ਨਿਕਟਿ ਬੁਲਾਈ ॥੧੬॥

बैद लए सभ निकटि बुलाई ॥१६॥

ਸਭ ਬੈਦਨ ਸੌ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਉਚਾਰਾ ॥

सभ बैदन सौ न्रिपति उचारा ॥

ਯਾ ਕੋ ਕਰਹੁ ਕਛੂ ਉਪਚਾਰਾ ॥

या को करहु कछू उपचारा ॥

ਜਾ ਤੇ ਰਾਨੀ ਮਰੈ ਨ ਪਾਵੈ ॥

जा ते रानी मरै न पावै ॥

ਬਹੁਰਿ ਹਮਾਰੀ ਸੇਜ ਸੁਹਾਵੈ ॥੧੭॥

बहुरि हमारी सेज सुहावै ॥१७॥

ਬੋਲਤ ਭੀ ਇਕ ਸਖੀ ਸਿਯਾਨੀ ॥

बोलत भी इक सखी सियानी ॥

ਜਿਨ ਤ੍ਰਿਯ ਕੀ ਰਤਿ ਕ੍ਰਿਯਾ ਪਛਾਨੀ ॥

जिन त्रिय की रति क्रिया पछानी ॥

ਏਕ ਨਾਰਿ ਬੈਦਨੀ ਹਮਾਰੇ ॥

एक नारि बैदनी हमारे ॥

ਜਿਹ ਆਗੇ ਕ੍ਯਾ ਬੈਦ ਬਿਚਾਰੇ? ॥੧੮॥

जिह आगे क्या बैद बिचारे? ॥१८॥

ਜੌ ਰਾਜਾ! ਤੁਮ ਤਾਹਿ ਬੁਲਾਵੋ ॥

जौ राजा! तुम ताहि बुलावो ॥

ਤਾਹੀ ਤੇ ਉਪਚਾਰ ਕਰਾਵੋ ॥

ताही ते उपचार करावो ॥

ਰਾਨੀ ਬਚੈ ਬਿਲੰਬ ਨ ਲਾਵੈ ॥

रानी बचै बिल्मब न लावै ॥

ਬਹੁਰਿ ਤਿਹਾਰੀ ਸੇਜ ਸੁਹਾਵੈ ॥੧੯॥

बहुरि तिहारी सेज सुहावै ॥१९॥

ਸੋਈ ਬਾਤ ਰਾਜੈ ਜਬ ਮਾਨੀ ॥

सोई बात राजै जब मानी ॥

ਬੋਲ ਪਠਾਈ ਵਹੈ ਸਿਯਾਨੀ ॥

बोल पठाई वहै सियानी ॥

ਜੋ ਤਿਨ ਪੁਰਖ ਨਾਰਿ ਕਰਿ ਭਾਖਾ ॥

जो तिन पुरख नारि करि भाखा ॥

ਤਾਹੀ ਕਹ ਬੈਦਨਿ ਕਰਿ ਰਾਖਾ ॥੨੦॥

ताही कह बैदनि करि राखा ॥२०॥

TOP OF PAGE

Dasam Granth