ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 554 ਜਾਪ ਕੀਯੋ ਸਭ ਹੀ ਹਰਿ ਕੋ; ਜਬ ਯੋ ਭ੍ਰਿਗੁ ਆਇ ਕੈ ਬਾਤ ਸੁਨਾਈ ॥ जाप कीयो सभ ही हरि को; जब यो भ्रिगु आइ कै बात सुनाई ॥ ਹੈ ਰੇ ਅਨੰਤ ਕਹਿਓ ਕਰੁਨਾਨਿਧਿ; ਬੇਦ ਸਕੈ ਨਹੀ ਜਾਹਿ ਬਤਾਈ ॥ है रे अनंत कहिओ करुनानिधि; बेद सकै नही जाहि बताई ॥ ਕ੍ਰੋਧੀ ਹੈ ਰੁਦ੍ਰ, ਗਰੇ ਰੁੰਡ ਮਾਲ ਕਉ; ਡਾਰਿ ਕੈ ਬੈਠੋ ਹੈ ਡਿੰਭ ਜਨਾਈ ॥ क्रोधी है रुद्र, गरे रुंड माल कउ; डारि कै बैठो है डि्मभ जनाई ॥ ਤਾਹਿ ਜਪੋ, ਨ ਜਪੋ ਹਰਿ ਕੋ; ਪ੍ਰਭ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਸਹੀ ਠਹਰਾਈ ॥੨੪੬੩॥ ताहि जपो, न जपो हरि को; प्रभ स्री ब्रिजनाथ सही ठहराई ॥२४६३॥ ਜਾਪ ਜਪਿਯੋ ਸਭ ਹੂ ਹਰਿ ਕੋ; ਜਬ ਯੌ ਭ੍ਰਿਗੁ ਆਨਿ ਰਿਖੋ ਸਮਝਾਯੋ ॥ जाप जपियो सभ हू हरि को; जब यौ भ्रिगु आनि रिखो समझायो ॥ ਜਿਉ ਜਗ ਭੂਤ ਪਿਸਾਚਨ ਮਾਨਤ; ਤੈਸੋ ਈ ਲੈ ਇਕ ਰੁਦ੍ਰ ਬਨਾਯੋ ॥ जिउ जग भूत पिसाचन मानत; तैसो ई लै इक रुद्र बनायो ॥ ਕੋ ਬ੍ਰਹਮਾ? ਕਰਿ ਮਾਲਾ ਲੀਏ; ਜਪੁ ਤਾ ਕੋ ਕਰੈ? ਤਿਹ ਕੋ ਨਹੀ ਪਾਯੋ ॥ को ब्रहमा? करि माला लीए; जपु ता को करै? तिह को नही पायो ॥ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕੋ ਧਿਆਨ ਧਰੋ; ਸੁ ਧਰਿਓ ਤਿਨ ਅਉਰ ਸਭੈ ਬਿਸਰਾਯੋ ॥੨੪੬੪॥ स्री ब्रिजनाथ को धिआन धरो; सु धरिओ तिन अउर सभै बिसरायो ॥२४६४॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਿਕੰਧ ਪੁਰਾਣੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਭ੍ਰਿਗੁਲਤਾ ਪ੍ਰਸੰਗ ਬਰਨਨੰ ਨਾਮ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤਮ ॥ इति स्री दसम सिकंध पुराणे बचित्र नाटक ग्रंथे क्रिसनावतारे भ्रिगुलता प्रसंग बरननं नाम धिआइ समापतम ॥ ਅਥ ਪਾਰਥ ਦਿਜ ਕੇ ਨਮਿਤ ਚਿਖਾ ਸਾਜ ਆਪ ਜਲਨ ਲਗਾ ॥ अथ पारथ दिज के नमित चिखा साज आप जलन लगा ॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਇਕ ਦਿਜ ਹੁਤੋ ਸੁ ਹਰਿ ਘਰਿ ਆਯੋ ॥ इक दिज हुतो सु हरि घरि आयो ॥ ਚਿਤ ਬਿਤ ਤੇ ਅਤਿ ਸੋਕ ਜਨਾਯੋ ॥ चित बित ते अति सोक जनायो ॥ ਮੇਰੇ ਸੁਤ ਸਭ ਹੀ ਜਮ ਮਾਰੇ ॥ मेरे सुत सभ ही जम मारे ॥ ਪ੍ਰਭ ਜੂ ! ਯਾ ਜਗ ਜੀਯਤ ਤੁਹਾਰੇ ॥੨੪੬੫॥ प्रभ जू ! या जग जीयत तुहारे ॥२४६५॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਦੇਖਿ ਬ੍ਰਿਲਾਪ ਤਬੈ ਦਿਜ ਪਾਰਥ; ਤਉਨ ਸਮੈ ਅਤਿ ਓਜ ਜਨਾਯੋ ॥ देखि ब्रिलाप तबै दिज पारथ; तउन समै अति ओज जनायो ॥ ਰਾਖਿ ਹੋ ਹਉ, ਨਹਿ ਰਾਖੇ ਗਏ; ਤਬ ਲਜਤ ਹ੍ਵੈ ਜਰਬੋ ਜੀਅ ਆਯੋ ॥ राखि हो हउ, नहि राखे गए; तब लजत ह्वै जरबो जीअ आयो ॥ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਤਬੈ ਤਿਹ ਪੈ ਚਲਿ; ਆਵਤ ਭਯੋ ਹਠ ਤੇ ਸਮਝਾਯੋ ॥ स्री ब्रिजनाथ तबै तिह पै चलि; आवत भयो हठ ते समझायो ॥ ਤਾਹੀ ਕਉ ਲੈ ਸੰਗਿ ਆਪਿ ਅਰੂੜਤ; ਹ੍ਵੈ ਰਥ ਪੈ ਤਿਨ ਓਰਿ ਸਿਧਾਯੋ ॥੨੪੬੬॥ ताही कउ लै संगि आपि अरूड़त; ह्वै रथ पै तिन ओरि सिधायो ॥२४६६॥ ਗਯੋ ਹਰਿ ਜੀ ਚਲ ਕੈ ਤਿਹ ਠਾਂ; ਅੰਧਿਆਰ ਘਨੋ ਜਿਹ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਨ ਆਵੈ ॥ गयो हरि जी चल कै तिह ठां; अंधिआर घनो जिह द्रिसटि न आवै ॥ ਦ੍ਵਾਦਸ ਸੂਰ ਚੜੈ ਤਿਹ ਠਾਂ; ਤੁ ਸਭੈ ਤਿਨ ਕੀ ਗਤਿ ਹ੍ਵੈ ਤਮ ਜਾਵੈ ॥ द्वादस सूर चड़ै तिह ठां; तु सभै तिन की गति ह्वै तम जावै ॥ ਪਾਰਥ ਤਾਹੀ ਚੜਿਯੋ ਰਥ ਪੈ; ਡਰਪਾਤਿ ਭਯੋ ਪ੍ਰਭ ਯੌ ਸਮਝਾਵੈ ॥ पारथ ताही चड़ियो रथ पै; डरपाति भयो प्रभ यौ समझावै ॥ ਚਿੰਤ ਕਰੋ ਨ ਸੁਦਰਸਨਿ ਚਕ੍ਰ; ਦਿਪੈ ਜਦ ਹੀ, ਹਰਿ ਮਾਰਗੁ ਪਾਵੈ ॥੨੪੬੭॥ चिंत करो न सुदरसनि चक्र; दिपै जद ही, हरि मारगु पावै ॥२४६७॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਜਹਾ ਸੇਖਸਾਈ ਥੋ ਸੋਯੋ ॥ जहा सेखसाई थो सोयो ॥ ਅਹਿ ਆਸਨ ਪਰ ਸਭ ਦੁਖੁ ਖੋਯੋ ॥ अहि आसन पर सभ दुखु खोयो ॥ ਜਗਯੋ ਸ੍ਯਾਮ ਜਬ ਹੀ ਦਰਸਾਯੋ ॥ जगयो स्याम जब ही दरसायो ॥ ਅਪਨੇ ਮਨ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥੨੪੬੮॥ अपने मन अति ही सुखु पायो ॥२४६८॥ ਕਿਹ ਕਾਰਨ? ਇਹ ਠਾਂ ਹਰਿ ! ਆਏ? ॥ किह कारन? इह ठां हरि ! आए? ॥ ਹਮ ਜਾਨਤ ਹਮ ਅਬ ਸੁਖ ਪਾਏ ॥ हम जानत हम अब सुख पाए ॥ ਜਾਨਤ ਦਿਜ ਬਾਲਕ ਅਬ ਲੀਜੈ ॥ जानत दिज बालक अब लीजै ॥ ਏਕ ਘਰੀ ਇਹ ਠਾਂ ਸੁਖ ਦੀਜੈ ॥੨੪੬੯॥ एक घरी इह ठां सुख दीजै ॥२४६९॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |