ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 375 ਦੁਖਿਤ ਹ੍ਵੈ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕੇ ਸੰਗਿ; ਕਹੀ ਬਤੀਯਾ ਨ੍ਰਿਪ ਅੰਧ ਰਿਸੈ ਸੇ ॥ दुखित ह्वै अक्रूर के संगि; कही बतीया न्रिप अंध रिसै से ॥ ਦੇਤ ਹੈ ਦੁਖੁ ਘਨੋ ਹਮ ਕਉ; ਕਹਿਓ ਸੁਨਿ ਮੀਤ ! ਸ੍ਯਾਮ ਸੋ ਐਸੇ ॥ देत है दुखु घनो हम कउ; कहिओ सुनि मीत ! स्याम सो ऐसे ॥ ਪਾਰਥ ਭ੍ਰਾਤ ਰੁਚੇ ਉਨ ਕੋ ਨਹਿ; ਵਾਹਿ ਕਹਿਯੋ, ਕਹੁ ਸੋ ਬਿਧਿ ਕੈਸੇ? ॥ पारथ भ्रात रुचे उन को नहि; वाहि कहियो, कहु सो बिधि कैसे? ॥ ਯੌ ਸੁਨਿ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਈ ਸੋਊ; ਆਂਖ ਕੇ ਬੀਚ ਪਰੇ ਤ੍ਰਿਣ ਜੈਸੇ ॥੧੦੧੪॥ यौ सुनि उतर देत भई सोऊ; आंख के बीच परे त्रिण जैसे ॥१०१४॥ ਕਹਿ ਯੌ ਬਿਨਤੀ ਹਮਰੀ ਹਰਿ ਸੋ; ਅਤਿ ਸੋਕ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਮੈ ਬੂਡਿ ਗਈ ਹਉ ॥ कहि यौ बिनती हमरी हरि सो; अति सोक समुंद्र मै बूडि गई हउ ॥ ਜੀਵਤ ਹੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ; ਤੁਹਿ ਆਇਸ ਪਾਇ ਕੈ ਨਾਮੁ ਕਈ ਹਉ ॥ जीवत हो कबि स्याम कहै; तुहि आइस पाइ कै नामु कई हउ ॥ ਮਾਰਨ ਮੋ ਸੁਤ ਕੌ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਸੁਤ; ਕੋਟਿ ਉਪਾਵਨ ਸੋ ਕਢਈ ਹਉ ॥ मारन मो सुत कौ न्रिप के सुत; कोटि उपावन सो कढई हउ ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਸੋ ਇਉ ਕਹੀਯੋ ਬਤੀਯਾ; ਤੁਮਰੇ ਬਿਨੁ ਨਾਥ ! ਅਨਾਥ ਭਈ ਹਉ ॥੧੦੧੫॥ स्याम सो इउ कहीयो बतीया; तुमरे बिनु नाथ ! अनाथ भई हउ ॥१०१५॥ ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਤਿਹ ਸੋ ਬਤੀਯਾ; ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖ ਸ੍ਵਾਸ ਉਸਾਸ ਸੁ ਲੀਨੋ ॥ यौ कहि कै तिह सो बतीया; अति ही दुख स्वास उसास सु लीनो ॥ ਜੋ ਦੁਖ ਮੋਰੇ ਰਿਦੇ ਮਹਿ ਥੋ ਸੋਊ; ਮੈ ਤੁਮ ਪੈ ਸਭ ਹੀ ਕਹਿ ਦੀਨੋ ॥ जो दुख मोरे रिदे महि थो सोऊ; मै तुम पै सभ ही कहि दीनो ॥ ਸੋ ਸੁਨੀਐ ਹਮਰੀ ਬਿਰਥਾ; ਕਹੀਯੋ ਦੁਖ ਕੀ ਜਦੁਬੀਰ ਹਠੀ ਨੋ ॥ सो सुनीऐ हमरी बिरथा; कहीयो दुख की जदुबीर हठी नो ॥ ਹੇ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ! ਅਨਾਥਨ ਨਾਥ ! ਸਹਾਇ ਕਰੋ ਕਹਿ ਰੋਦਨ ਕੀਨੋ ॥੧੦੧੬॥ हे ब्रिजनाथ ! अनाथन नाथ ! सहाइ करो कहि रोदन कीनो ॥१०१६॥ ਅਕ੍ਰੂਰ ਬਾਚ ॥ अक्रूर बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਦੇਖਿ ਦੁਖਾਤੁਰ ਪਾਰਥ ਮਾਤ ਕੋ; ਯੌਂ ਕਹਿਯੋ, ਤ੍ਵੈ ਸੁਤ ਹੀ ਨ੍ਰਿਪ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ॥ देखि दुखातुर पारथ मात को; यौं कहियो, त्वै सुत ही न्रिप ह्वै है ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਘਨੀ ਤੁਮ ਸੋਂ; ਤਿਹ ਤੇ ਤੁਮ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖ ਦੈ ਹੈ ॥ स्याम की प्रीति घनी तुम सों; तिह ते तुम को अति ही सुख दै है ॥ ਤੇਰੀ ਹੀ ਓਰਿ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਸੁਭ ਲਛਨ; ਤੁਇ ਸੁਤ ਸਤ੍ਰਨ ਕੋ ਦੁਖ ਦੈ ਹੈ ॥ तेरी ही ओरि ह्वै है सुभ लछन; तुइ सुत सत्रन को दुख दै है ॥ ਰਾਜ ਸਭੈ ਉਹ ਹੀ ਲਹਿ ਹੈ; ਹਰਿ ਸਤ੍ਰਨ ਕੋ ਜਮਲੋਕਿ ਪਠੈ ਹੈ ॥੧੦੧੭॥ राज सभै उह ही लहि है; हरि सत्रन को जमलोकि पठै है ॥१०१७॥ ਯੌ ਸੁਨ ਕੈ ਬਤੀਯਾ ਤਿਹ ਕੀ; ਮਨ ਮੈ ਅਕ੍ਰੂਰਹਿ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥ यौ सुन कै बतीया तिह की; मन मै अक्रूरहि मंत्र बिचारियो ॥ ਕੈ ਕੈ ਪ੍ਰਨਾਮ ਚਲਿਯੋ ਤਬ ਹੀ; ਨ੍ਰਿਪੁ ਤ੍ਵੈ ਸੁਤ ਹੋ, ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥ कै कै प्रनाम चलियो तब ही; न्रिपु त्वै सुत हो, इह भांति उचारियो ॥ ਕਾ ਸੰਗਿ ਲੋਗਨ ਕੋ ਹਿਤ ਹੈ? ਇਹ ਚਿੰਤ ਕਰੀ, ਪੁਰ ਮੈ ਪਗ ਧਾਰਿਯੋ ॥ का संगि लोगन को हित है? इह चिंत करी, पुर मै पग धारियो ॥ ਦੇਖਿਓ ਕਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਇਨੀ ਸੰਗ ਹੈ; ਤਿਹ ਤੇ ਸਭ ਸੋਕ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥੧੦੧੮॥ देखिओ कि प्रीति इनी संग है; तिह ते सभ सोक बिदा करि डारियो ॥१०१८॥ ਅਕ੍ਰੂਰ ਬਾਚ ਧ੍ਰਿਤਰਾਸਟਰ ਸੋ ॥ अक्रूर बाच ध्रितरासटर सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਪੁਰ ਦੇਖਿ ਸਭਾ ਨ੍ਰਿਪ ਬੀਚ ਗਯੋ; ਸੰਗ ਜਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੈ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥ पुर देखि सभा न्रिप बीच गयो; संग जा न्रिप कै इह भांति उचारियो ॥ ਰਾਜਨ ! ਮੋਹ ਤੇ ਨੀਤਿ ਸੁਨੋ; ਕਹੁ, ਵਾਹ ਕਹਿਯੋ ਇਨ ਯਾ ਬਿਧਿ ਸਾਰਿਯੋ ॥ राजन ! मोह ते नीति सुनो; कहु, वाह कहियो इन या बिधि सारियो ॥ ਪ੍ਰੀਤਿ ਤੁਮੈ ਸੁਤ ਆਪਨ ਸੋ; ਤੁਹਿ ਪੰਡੁ ਕੇ ਪੁਤ੍ਰਨ ਸੋ ਹਿਤ ਟਾਰਿਯੋ ॥ प्रीति तुमै सुत आपन सो; तुहि पंडु के पुत्रन सो हित टारियो ॥ ਜਾਨਤ ਹੈ ਧ੍ਰਿਤਰਾਸਟਰ ! ਤੈ ਸਭ; ਆਪਨ ਰਾਜ ਕੋ ਪੈਡ ਬਿਗਾਰਿਯੋ ॥੧੦੧੯॥ जानत है ध्रितरासटर ! तै सभ; आपन राज को पैड बिगारियो ॥१०१९॥ ਜੈਸੇ ਦ੍ਰੁਜੋਧਨ ਪੂਤ ਹ੍ਵੈ ਤ੍ਵੈ; ਇਨ ਕੀ ਸਮ ਪੁਤ੍ਰਨ ਪੰਡੁ ਲਖਈਐ ॥ जैसे द्रुजोधन पूत ह्वै त्वै; इन की सम पुत्रन पंडु लखईऐ ॥ ਤਾ ਤੇ ਕਰੋ ਬਿਨਤੀ ਤੁਮ ਸੋਂ; ਇਨ ਤੇ ਕਛੁ ਅੰਤਰ ਰਾਜ ਨ ਕਈਯੈ ॥ ता ते करो बिनती तुम सों; इन ते कछु अंतर राज न कईयै ॥ ਰਾਖੁ ਖੁਸੀ ਇਨ ਕੋ, ਉਨ ਕੋ; ਜਿਹ ਤੇ ਤੁਮਰੋ ਜਗ ਮੈ ਜਸੁ ਗਈਯੈ ॥ राखु खुसी इन को, उन को; जिह ते तुमरो जग मै जसु गईयै ॥ ਯਾ ਬਿਧਿ ਸੋ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕਹਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ; ਸੋ, ਜਿਹ ਤੇ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਖ ਪਈਯੈ ॥੧੦੨੦॥ या बिधि सो अक्रूर कहियो न्रिप; सो, जिह ते अति ही सुख पईयै ॥१०२०॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |