ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ ।

Page 322

ਕਾਨ੍ਹ ਕੋ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰ ਕੈ ਸੁੰਦਰਿ; ਮੋਹਿ ਰਹੀ ਤ੍ਰੀਯਾ ਚੰਦ੍ਰ ਮੁਖੀ ॥

कान्ह को रूप निहार कै सुंदरि; मोहि रही त्रीया चंद्र मुखी ॥

ਤਬ ਗਾਇ ਉਠੀ ਕਰ ਤਾਲ ਬਜਾਇ; ਹੁਤੀ ਜਿ ਕਿਧੋ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁ ਸੁਖੀ ॥

तब गाइ उठी कर ताल बजाइ; हुती जि किधो अति ही सु सुखी ॥

ਕਰ ਕੈ ਅਤਿ ਹੀ ਹਿਤ ਨਾਚਤ ਭੀ; ਕਰਿ ਆਨੰਦ ਨ ਮਨ ਬੀਚ ਝੁਖੀ ॥

कर कै अति ही हित नाचत भी; करि आनंद न मन बीच झुखी ॥

ਸਭ ਲਾਲਚ ਤਿਆਗ ਦਏ ਗ੍ਰਿਹ ਕੇ; ਇਕ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪ੍ਯਾਰ ਕੀ ਹੈ ਸੁ ਭੁਖੀ ॥੬੩੬॥

सभ लालच तिआग दए ग्रिह के; इक स्याम के प्यार की है सु भुखी ॥६३६॥

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

ਕ੍ਰਿਸਨ ਮਨੈ ਅਤਿ ਰੀਝ ਕੈ; ਮੁਰਲੀ ਉਠਿਯੋ ਬਜਾਇ ॥

क्रिसन मनै अति रीझ कै; मुरली उठियो बजाइ ॥

ਰੀਝ ਰਹੀ ਸਭ ਗੋਪੀਯਾ; ਮਹਾ ਪ੍ਰਮੁਦ ਮਨਿ ਪਾਇ ॥੬੩੭॥

रीझ रही सभ गोपीया; महा प्रमुद मनि पाइ ॥६३७॥

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

ਰੀਝ ਰਹੀ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਸਭ ਭਾਮਿਨ; ਜਉ ਮੁਰਲੀ ਨੰਦ ਲਾਲ ਬਜਾਈ ॥

रीझ रही ब्रिज की सभ भामिन; जउ मुरली नंद लाल बजाई ॥

ਰੀਝ ਰਹੇ ਬਨ ਕੇ ਖਗ ਅਉ ਮ੍ਰਿਗ; ਰੀਝ ਰਹੇ ਧੁਨਿ ਜਾ ਸੁਨਿ ਪਾਈ ॥

रीझ रहे बन के खग अउ म्रिग; रीझ रहे धुनि जा सुनि पाई ॥

ਚਿਤ੍ਰ ਕੀ ਹੋਇ ਗਈ ਪ੍ਰਿਤਮਾ ਸਭ; ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਓਰਿ ਰਹੀ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥

चित्र की होइ गई प्रितमा सभ; स्याम की ओरि रही लिव लाई ॥

ਨੀਰ ਬਹੈ ਨਹੀ ਕਾਨ੍ਹ ਤ੍ਰੀਯਾ; ਸੁਨ ਕੇ ਤਿਹ ਪਉਨ ਰਹਿਯੋ ਉਰਝਾਈ ॥੬੩੮॥

नीर बहै नही कान्ह त्रीया; सुन के तिह पउन रहियो उरझाई ॥६३८॥

ਪਉਨ ਰਹਿਯੋ ਉਰਝਾਇ ਘਰੀ ਇਕ; ਨੀਰ ਨਦੀ ਕੋ ਚਲੈ ਸੁ ਕਛੂ ਨਾ ॥

पउन रहियो उरझाइ घरी इक; नीर नदी को चलै सु कछू ना ॥

ਜੇ ਬ੍ਰਿਜ ਭਾਮਨਿ ਆਈ ਹੁਤੀ; ਧਰਿ ਖਾਸਨ ਅੰਗ ਬਿਖੈ ਅਰੁ ਝੂਨਾ ॥

जे ब्रिज भामनि आई हुती; धरि खासन अंग बिखै अरु झूना ॥

ਸੋ ਸੁਨ ਕੈ ਧੁਨਿ ਬਾਸੁਰੀ ਕੀ; ਤਨ ਬੀਚ ਰਹੀ ਤਿਨ ਕੇ ਸੁਧਿ ਹੂੰ ਨਾ ॥

सो सुन कै धुनि बासुरी की; तन बीच रही तिन के सुधि हूं ना ॥

ਤਾ ਸੁਧਿ ਗੀ ਸੁਰ ਕੇ ਸੁਨਿ ਹੀ; ਰਹਿ ਗੀ ਇਹ ਮਾਨਹੁ ਚਿਤ੍ਰ ਨਮੂਨਾ ॥੬੩੯॥

ता सुधि गी सुर के सुनि ही; रहि गी इह मानहु चित्र नमूना ॥६३९॥

ਰੀਝਿ ਬਜਾਵਤ ਹੈ ਮੁਰਲੀ; ਹਰਿ ਪੈ ਮਨ ਮੈ ਕਰਿ ਸੰਕ ਕਛੂ ਨਾ ॥

रीझि बजावत है मुरली; हरि पै मन मै करि संक कछू ना ॥

ਜਾ ਕੀ ਸੁਨੇ ਧੁਨਿ ਸ੍ਰਉਨਨ ਮੈ; ਕਰ ਕੈ ਖਗ ਆਵਤ ਹੈ ਬਨ ਸੂਨਾ ॥

जा की सुने धुनि स्रउनन मै; कर कै खग आवत है बन सूना ॥

ਸੋ ਸੁਨਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਰੀਝ ਰਹੀ; ਮਨ ਭੀਤਰ ਸੰਕ ਕਰੀ ਕਛਹੂੰ ਨਾ ॥

सो सुनि ग्वारिन रीझ रही; मन भीतर संक करी कछहूं ना ॥

ਨੈਨ ਪਸਾਰ ਰਹੀ ਪਿਖ ਕੈ; ਜਿਮ ਘੰਟਕ ਹੇਰ ਬਜੇ ਮ੍ਰਿਗਿ ਮੂਨਾ ॥੬੪੦॥

नैन पसार रही पिख कै; जिम घंटक हेर बजे म्रिगि मूना ॥६४०॥

ਸੁਰ ਬਾਸੁਰੀ ਕੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ; ਮੁਖ ਕਾਨਰ ਕੇ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁ ਰਸੀ ਹੈ ॥

सुर बासुरी की कबि स्याम कहै; मुख कानर के अति ही सु रसी है ॥

ਸੋਰਠਿ ਦੇਵ ਗੰਧਾਰਿ ਬਿਭਾਸ; ਬਿਲਾਵਲ ਹੂੰ ਕੀ ਸੁ ਤਾਨ ਬਸੀ ਹੈ ॥

सोरठि देव गंधारि बिभास; बिलावल हूं की सु तान बसी है ॥

ਕੰਚਨ ਸੋ ਜਿਹ ਕੋ ਤਨ ਹੈ; ਜਿਹ ਕੇ ਮੁਖ ਕੀ ਸਮ ਸੋਭ ਸਸੀ ਹੈ ॥

कंचन सो जिह को तन है; जिह के मुख की सम सोभ ससी है ॥

ਤਾ ਕੈ ਬਜਾਇਬੇ ਕੌ ਸੁਨ ਕੈ; ਮਤਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੀ ਤਿਹ ਬੀਚ ਫਸੀ ਹੈ ॥੬੪੧॥

ता कै बजाइबे कौ सुन कै; मति ग्वारिन की तिह बीच फसी है ॥६४१॥

ਦੇਵ ਗੰਧਾਰਿ ਬਿਭਾਸ ਬਿਲਾਵਲ; ਸਾਰੰਗ ਕੀ ਧੁਨਿ ਤਾ ਮੈ ਬਸਾਈ ॥

देव गंधारि बिभास बिलावल; सारंग की धुनि ता मै बसाई ॥

ਸੋਰਠਿ ਸੁਧ ਮਲਾਰ ਕਿਧੌ; ਸੁਰ ਮਾਲਸਿਰੀ ਕੀ ਮਹਾ ਸੁਖਦਾਈ ॥

सोरठि सुध मलार किधौ; सुर मालसिरी की महा सुखदाई ॥

ਮੋਹਿ ਰਹੇ ਸਭ ਹੀ ਸੁਰ ਅਉ ਨਰ; ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਰੀਝ ਰਹੀ ਸੁਨਿ ਧਾਈ ॥

मोहि रहे सभ ही सुर अउ नर; ग्वारिन रीझ रही सुनि धाई ॥

ਯੌ ਉਪਜੀ ਸੁਰ ਚੇਟਕ ਕੀ; ਭਗਵਾਨ ਮਨੋ ਧਰਿ ਫਾਸ ਚਲਾਈ ॥੬੪੨॥

यौ उपजी सुर चेटक की; भगवान मनो धरि फास चलाई ॥६४२॥

ਆਨਨ ਹੈ ਜਿਹ ਕੋ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ; ਕੰਧਿ ਧਰੇ ਜੋਊ ਹੈ ਪਟ ਪੀਲੋ ॥

आनन है जिह को अति सुंदर; कंधि धरे जोऊ है पट पीलो ॥

ਜਾਹਿ ਮਰਿਯੋ ਅਘ ਨਾਮ ਬਡੋ; ਰਿਪੁ ਤਾਤ ਰਖਿਯੋ ਅਹਿ ਤੇ ਜਿਨ ਲੀਲੋ ॥

जाहि मरियो अघ नाम बडो; रिपु तात रखियो अहि ते जिन लीलो ॥

ਅਸਾਧਨ ਕੌ ਸਿਰ ਜੋ ਕਟੀਯਾ; ਅਰੁ ਸਾਧਨ ਕੋ ਹਰਤਾ ਜੋਊ ਹੀਲੋ ॥

असाधन कौ सिर जो कटीया; अरु साधन को हरता जोऊ हीलो ॥

ਚੋਰ ਲਯੋ ਸੁਰ ਸੋ ਮਨ ਤਾਸ; ਬਜਾਇ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਸਾਥ ਰਸੀਲੋ ॥੬੪੩॥

चोर लयो सुर सो मन तास; बजाइ भली बिधि साथ रसीलो ॥६४३॥

TOP OF PAGE

Dasam Granth