ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ ।

Page 293

ਗੋਪ ਪ੍ਰਨਾਮ ਗਏ ਕਰ ਕੈ ਗ੍ਰਿਹਿ; ਤੋ ਹਸਿ ਕੈ ਇਮ ਕਾਨ੍ਹ ਕਹਿਯੋ ਹੈ ॥

गोप प्रनाम गए कर कै ग्रिहि; तो हसि कै इम कान्ह कहियो है ॥

ਗੋਪਨ ਕੇ ਪਤਿ ਕੋ ਮਿਲ ਹੋਂ; ਇਹ ਝੂਠ ਨਹੀ, ਫੁਨ ਸਤਿ ਲਹਿਯੋ ਹੈ ॥

गोपन के पति को मिल हों; इह झूठ नही, फुन सति लहियो है ॥

ਗੋਪਨ ਕੇ ਮਨ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖ; ਬਾਤ ਸੁਨੇ ਹਰਿ ਦੂਰਿ ਬਹਿਓ ਹੈ ॥

गोपन के मन को अति ही दुख; बात सुने हरि दूरि बहिओ है ॥

ਛਾਡਿ ਅਧੀਰਜ ਦੀਨ ਸਭੋ; ਫੁਨਿ ਧੀਰਜ ਕੋ ਮਨ ਗਾਢ ਗਹਿਓ ਹੈ ॥੪੧੨॥

छाडि अधीरज दीन सभो; फुनि धीरज को मन गाढ गहिओ है ॥४१२॥

ਪ੍ਰਾਤ ਭਏ ਹਰਿ ਜੀ ਉਠ ਕੈ; ਜਲ ਬੀਚ ਧਸਿਓ ਬਰਨੰ ਪਹਿ ਆਯੋ ॥

प्रात भए हरि जी उठ कै; जल बीच धसिओ बरनं पहि आयो ॥

ਆਇ ਕੈ ਠਾਂਢਿ ਭਯੋ ਜਬ ਹੀ; ਨਦੀਆ ਪਤਿ ਪਾਇਨ ਸੋ ਲਪਟਾਯੋ ॥

आइ कै ठांढि भयो जब ही; नदीआ पति पाइन सो लपटायो ॥

ਭ੍ਰਿਤਨ ਮੋ ਅਜਨੇ ਤੁਮ ਤਾਤ; ਅਨਿਓ ਬੰਧ ਕੇ, ਕਹਿ ਕੈ ਘਿਘਿਆਯੋ ॥

भ्रितन मो अजने तुम तात; अनिओ बंध के, कहि कै घिघिआयो ॥

ਕਾਨ੍ਹ ! ਛਿਮਾਪਨ ਦੋਖ ਕਰੋ; ਇਹ ਭੇਦ ਹਮੈ ਲਖ ਕੈ ਨਹੀ ਪਾਯੋ ॥੪੧੩॥

कान्ह ! छिमापन दोख करो; इह भेद हमै लख कै नही पायो ॥४१३॥

ਜਿਨਿ ਰਾਜ ਭਭੀਛਨ ਰੀਝਿ ਦਯੋ; ਰਿਸ ਕੈ ਜਿਨਿ ਰਾਵਨ ਖੇਤ ਮਰਿਓ ਹੈ ॥

जिनि राज भभीछन रीझि दयो; रिस कै जिनि रावन खेत मरिओ है ॥

ਜਾਹਿ ਮਰਿਓ ਮੁਰ ਨਾਮ ਅਘਾਸੁਰ; ਪੈ ਬਲਿ ਕੋ ਛਲ ਸੋ ਜੁ ਛਲਿਓ ਹੈ ॥

जाहि मरिओ मुर नाम अघासुर; पै बलि को छल सो जु छलिओ है ॥

ਜਾਹਿ ਜਲੰਧਰ ਕੀ ਤ੍ਰਿਯ ਕੋ; ਤਿਹ ਮੂਰਤਿ ਕੈ, ਸਤ ਜਾਹਿ ਟਰਿਯੋ ਹੈ ॥

जाहि जलंधर की त्रिय को; तिह मूरति कै, सत जाहि टरियो है ॥

ਧੰਨ ਹੈ ਭਾਗ ਕਿਧੋ ਹਮਰੇ; ਤਿਹ ਕੋ ਹਮ ਪੇਖਬਿ ਆਜੁ ਕਰਿਓ ਹੈ ॥੪੧੪॥

धंन है भाग किधो हमरे; तिह को हम पेखबि आजु करिओ है ॥४१४॥

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

ਪਾਇਨ ਪਰ ਕੈ ਬਰਨਿ ਜੂ; ਦਯੋ ਨੰਦ ਕਉ ਸਾਥਿ ॥

पाइन पर कै बरनि जू; दयो नंद कउ साथि ॥

ਕਹਿਯੋ ਭਾਗ ਮੁਹਿ ਧੰਨਿ ਹੈ; ਚਲੈ ਪੁਸਤਕਨ ਗਾਥ ॥੪੧੫॥

कहियो भाग मुहि धंनि है; चलै पुसतकन गाथ ॥४१५॥

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

ਤਾਤ ਕੋ ਸਾਥ ਲਯੋ ਭਗਵਾਨ; ਚਲਿਯੋ ਪੁਰ ਕੋ ਮਨਿ ਆਨੰਦ ਭੀਨੋ ॥

तात को साथ लयो भगवान; चलियो पुर को मनि आनंद भीनो ॥

ਬਾਹਰਿ ਲੋਕ ਮਿਲੇ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ; ਕਰਿ ਕਾਨ੍ਹ ਪ੍ਰਣਾਮ ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਮ ਕੀਨੋ ॥

बाहरि लोक मिले ब्रिज के; करि कान्ह प्रणाम प्राक्रम कीनो ॥

ਪਾਇ ਪਰੇ ਹਰਿ ਕੇ ਬਹੁ ਬਾਰਨ; ਦਾਨ ਘਨੋ ਦਿਜ ਲੋਕਨ ਦੀਨੋ ॥

पाइ परे हरि के बहु बारन; दान घनो दिज लोकन दीनो ॥

ਆਇ ਮਿਲਾਇ ਦਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਕੋ ਪਤਿ; ਸਤਿ ਹਮੈ ਕਰਤਾ ਕਰ ਦੀਨੋ ॥੪੧੬॥

आइ मिलाइ दयो ब्रिज को पति; सति हमै करता कर दीनो ॥४१६॥

ਨੰਦ ਬਾਚ ॥

नंद बाच ॥

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

ਬਾਹਰਿ ਆਨਿ ਕਹਿਯੋ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਪਤਿ; ਕਾਨਰ ਹੀ ਜਗ ਕੋ ਕਰਤਾ ਰੇ ! ॥

बाहरि आनि कहियो ब्रिज के पति; कानर ही जग को करता रे ! ॥

ਰਾਜ ਦਯੋ ਇਨ ਰੀਝਿ ਬਿਭੀਛਨਿ; ਰਾਵਨ ਸੇ ਰਿਪੁ ਕੋਟਿਕ ਮਾਰੇ ॥

राज दयो इन रीझि बिभीछनि; रावन से रिपु कोटिक मारे ॥

ਭ੍ਰਿਤਨ ਲੈ ਬਰੁਣੈ ਬੰਧਿਓ; ਤਿਹ ਤੇ ਮੁਹਿ ਆਨਿਓ ਹੈ ਯਾਹੀ ਛਡਾ ਰੇ ! ॥

भ्रितन लै बरुणै बंधिओ; तिह ते मुहि आनिओ है याही छडा रे ! ॥

ਕੈ ਜਗ ਕੋ ਕਰਤਾ ਸਮਝੋ; ਇਹ ਕੋ ਕਰਿ ਕੈ ਸਮਝੋ ਨਹੀ, ਬਾਰੇ ॥੪੧੭॥

कै जग को करता समझो; इह को करि कै समझो नही, बारे ॥४१७॥

ਗੋਪ ਸਭੋ ਅਪੁਨੇ ਮਨ ਭੀਤਰ; ਜਾਨਿ ਹਰੀ ਇਹ ਭੇਦ ਬਿਚਾਰਿਓ ॥

गोप सभो अपुने मन भीतर; जानि हरी इह भेद बिचारिओ ॥

ਦੇਖਹਿ ਜਾਇ ਬੈਕੁੰਠ ਸਭੈ ਹਮ; ਪੈ ਇਹ ਕੈ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਉਚਾਰਿਓ ॥

देखहि जाइ बैकुंठ सभै हम; पै इह कै इह भांति उचारिओ ॥

ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ; ਕਬਿ ਨੇ ਅਪੁਨੈ ਮੁਖ ਤੇ ਇਮ ਸਾਰਿਓ ॥

ता छबि को जसु उच महा; कबि ने अपुनै मुख ते इम सारिओ ॥

ਗਿਆਨ ਹ੍ਵੈ ਪਾਰਸੁ ਗੋਪਨ ਲੋਹ ਕੌ; ਕਾਨ੍ਹ ਸਭੈ ਕਰਿ ਕੰਚਨ ਡਾਰਿਓ ॥੪੧੮॥

गिआन ह्वै पारसु गोपन लोह कौ; कान्ह सभै करि कंचन डारिओ ॥४१८॥

ਜਾਨ ਕੈ ਅੰਤਰਿ ਕੋ ਲਖੀਆ; ਜਬ ਰੈਨਿ ਪਰੀ ਤਬ ਹੀ ਪਰਿ ਸੋਏ ॥

जान कै अंतरि को लखीआ; जब रैनि परी तब ही परि सोए ॥

ਦੂਖ ਜਿਤੇ ਜੁ ਹੁਤੇ ਮਨ ਮੈ; ਤਿਤਨੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਕੇ ਲੇਵਤ ਖੋਏ ॥

दूख जिते जु हुते मन मै; तितने हरि नामु के लेवत खोए ॥

ਆਇ ਗਯੋ ਸੁਪਨਾ ਸਭ ਕੋ; ਤਿਹ ਜਾ ਪਿਖਏ ਤ੍ਰੀਯਾ ਨਰ ਦੋਏ ॥

आइ गयो सुपना सभ को; तिह जा पिखए त्रीया नर दोए ॥

ਜਾਇ ਅਨੂਪ ਬਿਰਾਜਤ ਥੀ; ਤਿਹ ਜਾ ਸਮ ਜਾ ਫੁਨਿ ਅਉਰ ਨ ਕੋਏ ॥੪੧੯॥

जाइ अनूप बिराजत थी; तिह जा सम जा फुनि अउर न कोए ॥४१९॥

TOP OF PAGE

Dasam Granth