ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 254 ਬਾਤ ਸੁਨੀ ਜਬ ਗੋਪਿਨ ਕੀ; ਜਸੁਦਾ ਤਬ ਹੀ ਮਨ ਮਾਹਿ ਖਿਝੀ ਹੈ ॥ बात सुनी जब गोपिन की; जसुदा तब ही मन माहि खिझी है ॥ ਆਇ ਗਯੋ ਹਰਿ ਜੀ ਤਬ ਹੀ; ਪਿਖਿ ਪੁਤ੍ਰਹਿ ਕੌ ਮਨ ਮਾਹਿ ਰਿਝੀ ਹੈ ॥ आइ गयो हरि जी तब ही; पिखि पुत्रहि कौ मन माहि रिझी है ॥ ਬੋਲ ਉਠੇ ਨੰਦ ਲਾਲ ਤਬੈ; ਇਹ ਗਵਾਰ ਖਿਝਾਵਨ ਮੋਹਿ ਗਿਝੀ ਹੈ ॥ बोल उठे नंद लाल तबै; इह गवार खिझावन मोहि गिझी है ॥ ਮਾਤ ! ਕਹਾ ਦਧਿ ਦੋਸੁ ਲਗਾਵਤ? ਮਾਰ ਬਿਨਾ ਇਹ ਨਾਹਿ ਸਿਝੀ ਹੈ ॥੧੨੬॥ मात ! कहा दधि दोसु लगावत? मार बिना इह नाहि सिझी है ॥१२६॥ ਮਾਤ ਕਹਿਯੋ ਅਪਨੇ ਸੁਤ ਕੋ; ਕਹੁ, ਕਿਉ ਕਰਿ ਤੋਹਿ ਖਿਝਾਵਤ ਗੋਪੀ? ॥ मात कहियो अपने सुत को; कहु, किउ करि तोहि खिझावत गोपी? ॥ ਮਾਤ ਸੌ ਬਾਤ ਕਹੀ ਸੁਤ ਯੌ; ਕਰਿ ਸੋ ਗਹਿ ਭਾਗਤ ਹੈ ਮੁਹਿ ਟੋਪੀ ॥ मात सौ बात कही सुत यौ; करि सो गहि भागत है मुहि टोपी ॥ ਡਾਰ ਕੈ ਨਾਸ ਬਿਖੈ ਅੰਗੁਰੀ; ਸਿਰਿ ਮਾਰਤ ਹੈ ਮੁਝ ਕੋ ਵਹ ਥੋਪੀ ॥ डार कै नास बिखै अंगुरी; सिरि मारत है मुझ को वह थोपी ॥ ਨਾਕ ਘਸਾਇ ਹਸਾਇ ਉਨੈ ਫਿਰਿ; ਲੇਤ ਤਬੈ ਵਹ ਦੇਤ ਹੈ ਟੋਪੀ ॥੧੨੭॥ नाक घसाइ हसाइ उनै फिरि; लेत तबै वह देत है टोपी ॥१२७॥ ਜਸੁਧਾ ਬਾਚ ਗੋਪਿਨ ਸੋ ॥ जसुधा बाच गोपिन सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਮਾਤ ਖਿਝੀ ਉਨ ਗੋਪਿਨ ਕੋ; ਤੁਮ ਕਿਉ ਸੁਤ ਮੋਹਿ ਖਿਝਾਵਤ ਹਉ? ਰੀ ! ॥ मात खिझी उन गोपिन को; तुम किउ सुत मोहि खिझावत हउ? री ! ॥ ਬੋਲਤ ਹੋ ਅਪਨੇ ਮੁਖ ਤੇ; ਹਮਰੇ ਧਨ ਹੈ ਦਧਿ ਦਾਮ ਸੁ ਗਉ ਰੀ ! ॥ बोलत हो अपने मुख ते; हमरे धन है दधि दाम सु गउ री ! ॥ ਮੂੜ ਅਹੀਰ ਨ ਜਾਨਤ ਹੈ; ਬਢਿ ਬੋਲਤ ਹੋ ਸੁ ਰਹੋ ਤੁਮ ਠਉ ਰੀ ! ॥ मूड़ अहीर न जानत है; बढि बोलत हो सु रहो तुम ठउ री ! ॥ ਕਾਨਹਿ ਸਾਧ, ਬਿਨਾ ਅਪਰਾਧਹਿ; ਬੋਲਹਿਂਗੀ ਜੁ ਭਈ ਕਛੁ ਬਉਰੀ ॥੧੨੮॥ कानहि साध, बिना अपराधहि; बोलहिंगी जु भई कछु बउरी ॥१२८॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਬਿਨਤੀ ਕੈ ਜਸੁਦਾ ਤਬੈ; ਦੋਊ ਦਏ ਮਿਲਾਇ ॥ बिनती कै जसुदा तबै; दोऊ दए मिलाइ ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਬਿਗਾਰੈ ਸੇਰ ਦਧਿ; ਲੇਹੁ ਮਨ ਕੁ ਤੁਮ ਆਇ ॥੧੨੯॥ कान्ह बिगारै सेर दधि; लेहु मन कु तुम आइ ॥१२९॥ ਗੋਪੀ ਬਾਚ ਜਸੋਧਾ ਸੋ ॥ गोपी बाच जसोधा सो ॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਤਬ ਗੋਪੀ ਮਿਲਿ ਯੋ ਕਹੀ; ਮੋਹਨ ਜੀਵੈ ਤੋਹਿ ॥ तब गोपी मिलि यो कही; मोहन जीवै तोहि ॥ ਯਾਹਿ ਦੇਹਿ ਹਮ ਖਾਨ ਦਧਿ; ਸਭ ਮਨਿ ਕਰੈ ਨ ਕ੍ਰੋਹਿ ॥੧੩੦॥ याहि देहि हम खान दधि; सभ मनि करै न क्रोहि ॥१३०॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਮਾਖਨ ਚੁਰੈਬੋ ਬਰਨਨੰ ॥ इति स्री बचित्र नाटक ग्रंथे क्रिसनावतारे माखन चुरैबो बरननं ॥ ਅਥ ਜਸੁਧਾ ਕੋ ਬਿਸਵ ਸਾਰੀ ਮੁਖ ਪਸਾਰਿ ਦਿਖੈਬੋ ॥ अथ जसुधा को बिसव सारी मुख पसारि दिखैबो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਗੋਪੀ ਗਈ ਅਪੁਨੇ ਗ੍ਰਿਹ ਮੈ; ਤਬ ਤੇ ਹਰਿ ਜੀ ਇਕ ਖੇਲ ਮਚਾਈ ॥ गोपी गई अपुने ग्रिह मै; तब ते हरि जी इक खेल मचाई ॥ ਸੰਗਿ ਲਯੋ ਅਪੁਨੇ ਮੁਸਲੀ ਧਰ; ਦੇਖਤ ਤਾ ਮਿਟੀਆ ਇਨ ਖਾਈ ॥ संगि लयो अपुने मुसली धर; देखत ता मिटीआ इन खाई ॥ ਭੋਜਨ ਖਾਨਹਿ ਕੋ ਤਜਿ ਖੇਲੈ; ਸੁ ਗੁਵਾਰ ਚਲੇ ਘਰ ਕੋ ਸਭ ਧਾਈ ॥ भोजन खानहि को तजि खेलै; सु गुवार चले घर को सभ धाई ॥ ਜਾਇ ਹਲੀ ਸੁ ਕਹਿਓ ਜਸੁਧਾ ਪਹਿ; ਬਾਤ ਵਹੈ ਤਿਨ ਖੋਲਿ ਸੁਨਾਈ ॥੧੩੧॥ जाइ हली सु कहिओ जसुधा पहि; बात वहै तिन खोलि सुनाई ॥१३१॥ ਮਾਤ ਗਹਿਯੋ ਰਿਸ ਕੈ ਸੁਤ ਕੋ; ਤਬ ਲੈ ਛਿਟੀਆ ਤਨ ਤਾਹਿ ਪ੍ਰਹਾਰਿਯੋ ॥ मात गहियो रिस कै सुत को; तब लै छिटीआ तन ताहि प्रहारियो ॥ ਤਉ ਮਨ ਮਧਿ ਡਰਿਯੋ ਹਰਿ ਜੀ; ਜਸੁਧਾ ਜਸੁਧਾ ਕਰਿ ਕੈ ਜੁ ਪੁਕਾਰਿਯੋ ॥ तउ मन मधि डरियो हरि जी; जसुधा जसुधा करि कै जु पुकारियो ॥ ਦੇਖਹੁ ਆਇ ਸਬੈ ਮੁਹਿ ਕੋ ਮੁਖ; ਮਾਤ ਕਹਿਯੋ ਤਬ ਤਾਤ ਪਸਾਰਿਯੋ ॥ देखहु आइ सबै मुहि को मुख; मात कहियो तब तात पसारियो ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤਿਨ ਆਨਨ ਮੈ; ਸਭ ਹੀ ਧਰ ਮੂਰਤਿ ਬਿਸਵ ਦਿਖਾਰਿਯੋ ॥੧੩੨॥ स्याम कहै तिन आनन मै; सभ ही धर मूरति बिसव दिखारियो ॥१३२॥ ਸਿੰਧੁ ਧਰਾਧਰ ਅਉ ਧਰਨੀ ਸਭ; ਥਾਂ ਬਲਿ ਕੋ ਪੁਰਿ ਅਉ ਪੁਰਿ ਨਾਗਨਿ ॥ सिंधु धराधर अउ धरनी सभ; थां बलि को पुरि अउ पुरि नागनि ॥ ਅਉਰ ਸਭੈ ਨਿਰਖੇ ਤਿਹ ਮੈ ਪੁਰ; ਬੇਦ ਪੜੈ ਬ੍ਰਹਮਾ ਗਨਿਤਾ ਗਨਿ ॥ अउर सभै निरखे तिह मै पुर; बेद पड़ै ब्रहमा गनिता गनि ॥ ਰਿਧਿ ਅਉ ਸਿਧਿ ਅਉ ਆਪਨੇ ਦੇਖ ਕੈ; ਜਾਨਿ ਅਭੇਵ ਲਗੀ ਪਗ ਲਾਗਨ ॥ रिधि अउ सिधि अउ आपने देख कै; जानि अभेव लगी पग लागन ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਤਿਨ ਚੱਛਨ ਸੋ; ਸਭ ਦੇਖ ਲਯੋ ਜੁ ਬਡੀ ਬਡਿਭਾਗਨਿ ॥੧੩੩॥ स्याम कहै तिन चच्छन सो; सभ देख लयो जु बडी बडिभागनि ॥१३३॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |