ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 247 ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਕ੍ਰਿਸਨ ਜਬੈ ਚੜਤੀ ਕਰੀ; ਫੇਰਿਓ ਮਾਯਾ ਜਾਲ ॥ क्रिसन जबै चड़ती करी; फेरिओ माया जाल ॥ ਅਸੁਰ ਜਿਤੇ ਚਉਕੀ ਹੁਤੇ; ਸੋਇ ਗਏ ਤਤਕਾਲ ॥੬੬॥ असुर जिते चउकी हुते; सोइ गए ततकाल ॥६६॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਕੰਸਹਿ ਕੇ ਡਰ ਤੇ ਬਸੁਦੇਵ; ਸੁ ਪਾਇ ਜਬੈ ਜਮੁਨਾ ਮਧਿ ਠਾਨੋ ॥ कंसहि के डर ते बसुदेव; सु पाइ जबै जमुना मधि ठानो ॥ ਮਾਨ ਕੈ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪੁਰਾਤਨ ਕੋ; ਜਲ ਪਾਇਨ ਭੇਟਨ ਕਾਜ ਉਠਾਨੋ ॥ मान कै प्रीति पुरातन को; जल पाइन भेटन काज उठानो ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ; ਕਬਿ ਨੇ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਪਹਿਚਾਨੋ ॥ ता छबि को जसु उच महा; कबि ने अपने मन मै पहिचानो ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਕੋ ਜਾਨ ਕਿਧੋ ਪਤਿ ਹੈ; ਇਹ ਕੈ ਜਮੁਨਾ ਤਿਹ ਭੇਟਤ ਮਾਨੋ ॥੬੭॥ कान्ह को जान किधो पति है; इह कै जमुना तिह भेटत मानो ॥६७॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜਬੈ ਜਸੋਦਾ ਸੁਇ ਗਈ; ਮਾਯਾ ਕੀਯੋ ਪ੍ਰਕਾਸ ॥ जबै जसोदा सुइ गई; माया कीयो प्रकास ॥ ਡਾਰਿ ਕ੍ਰਿਸਨ ਤਿਹ ਪੈ ਸੁਤਾ; ਲੀਨੀ ਹੈ ਕਰਿ ਤਾਸ ॥੬੮॥ डारि क्रिसन तिह पै सुता; लीनी है करि तास ॥६८॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਮਾਯਾ ਕੋ ਲੈ ਕਰ ਮੈ ਬਸੁਦੇਵ ਸੁ; ਸੀਘ੍ਰ ਚਲਿਯੋ ਅਪੁਨੇ ਗ੍ਰਿਹ ਮਾਹੀ ॥ माया को लै कर मै बसुदेव सु; सीघ्र चलियो अपुने ग्रिह माही ॥ ਸੋਇ ਗਏ ਪਰ ਦੁਆਰ ਸਬੈ; ਘਰ ਬਾਹਰਿ ਭੀਤਰਿ ਕੀ ਸੁਧਿ ਨਾਹੀ ॥ सोइ गए पर दुआर सबै; घर बाहरि भीतरि की सुधि नाही ॥ ਦੇਵਕੀ ਤੀਰ ਗਯੋ ਜਬ ਹੀ; ਸਭ ਤੇ ਮਿਲਗੇ ਪਟ ਆਪਸਿ ਮਾਹੀ ॥ देवकी तीर गयो जब ही; सभ ते मिलगे पट आपसि माही ॥ ਬਾਲਿ ਉਠੀ ਜਬ ਰੋਦਨ ਕੈ; ਜਗ ਕੈ, ਸੁਧਿ ਜਾਇ ਕਰੀ ਨਰ ਨਾਹੀ ॥੬੯॥ बालि उठी जब रोदन कै; जग कै, सुधि जाइ करी नर नाही ॥६९॥ ਰੋਇ ਉਠੀ ਵਹ ਬਾਲਿ ਜਬੈ; ਤਬ ਸ੍ਰੋਨਨ ਮੈ ਸੁਨਿ ਲੀ ਧੁਨਿ ਹੋਰੈ ॥ रोइ उठी वह बालि जबै; तब स्रोनन मै सुनि ली धुनि होरै ॥ ਧਾਇ ਗਏ ਨ੍ਰਿਪ ਕੰਸਹ ਕੇ ਘਰਿ; ਜਾਇ ਕਹਿਯੋ ਜਨਮਿਯੋ ਰਿਪੁ ਤੋਰੈ ॥ धाइ गए न्रिप कंसह के घरि; जाइ कहियो जनमियो रिपु तोरै ॥ ਲੈ ਕੇ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਗਯੋ ਤਿਹ ਕੇ; ਚਲਿ ਜਾਇ ਗਹੀ ਕਰ ਤੈ ਕਰਿ ਜੋਰੈ ॥ लै के क्रिपान गयो तिह के; चलि जाइ गही कर तै करि जोरै ॥ ਦੇਖਹੁ ਬਾਤ ਮਹਾ ਜੜ ਕੀ; ਅਬ ਆਦਿਕ ਕੇ ਬਿਖ ਚਾਬਤ ਭੋਰੈ ॥੭੦॥ देखहु बात महा जड़ की; अब आदिक के बिख चाबत भोरै ॥७०॥ ਲਾਇ ਰਹੀ ਉਰ ਸੋ ਤਿਹ ਕੋ; ਮੁਖ ਤੇ ਕਹਿਯੋ ਬਾਤ ਸੁਨੋ ਮਤਵਾਰੇ ! ॥ लाइ रही उर सो तिह को; मुख ते कहियो बात सुनो मतवारे ! ॥ ਪੁਤ੍ਰ ਹਨੇ ਮਮ ਪਾਵਕ ਸੇ; ਛਠ ਹੀ ਤੁਮ ਪਾਥਰ ਪੈ ਹਨਿ ਡਾਰੇ ॥ पुत्र हने मम पावक से; छठ ही तुम पाथर पै हनि डारे ॥ ਛੀਨ ਕੈ ਕੰਸ ਕਹਿਯੋ ਮੁਖ ਤੇ; ਇਹ ਭੀ ਪਟਕੇ ਇਹ ਕੈ ਅਬ ਨਾਰੇ ॥ छीन कै कंस कहियो मुख ते; इह भी पटके इह कै अब नारे ॥ ਦਾਮਿਨੀ ਹ੍ਵੈ ਲਹਕੀ ਨਭ ਮੈ; ਜਬ ਰਾਖ ਲਈ ਵਹ ਰਾਖਨਹਾਰੇ ॥੭੧॥ दामिनी ह्वै लहकी नभ मै; जब राख लई वह राखनहारे ॥७१॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਕੈ ਕੈ ਕ੍ਰੋਧ ਮਨਿ ਕਰਿ, ਬ੍ਯੋਤ ਵਾ ਕੇ ਮਾਰਬੇ ਕੀ; ਚਾਕਰਨ ਕਹਿਓ ਮਾਰ ਡਾਰੋ ਨ੍ਰਿਪ ਬਾਤ ਹੈ ॥ कै कै क्रोध मनि करि, ब्योत वा के मारबे की; चाकरन कहिओ मार डारो न्रिप बात है ॥ ਕਰ ਮੋ ਉਠਾਇ ਕੈ, ਬਨਾਇ ਭਾਰੇ ਪਾਥਰ ਪੈ; ਰਾਜ ਕਾਜ ਰਾਖਬੇ ਕੋ ਕਛੁ ਨਹੀ ਪਾਤ ਹੈ ॥ कर मो उठाइ कै, बनाइ भारे पाथर पै; राज काज राखबे को कछु नही पात है ॥ ਆਪਨੋ ਸੋ ਬਲ ਕਰਿ, ਰਾਖੈ ਇਹ ਭਲੀ ਭਾਤ; ਸ੍ਵਛੰਦ ਬੰਦ ਕੈ ਕੈ ਛੂਟ ਇਹ ਜਾਤ ਹੈ ॥ आपनो सो बल करि, राखै इह भली भात; स्वछंद बंद कै कै छूट इह जात है ॥ ਮਾਯਾ ਕੋ ਬਢਾਇ ਕੈ, ਸੁ ਸਭਨ ਸੁਨਾਇ ਕੈ; ਸੁ ਐਸੇ ਉਡੀ ਬਾਰਾ ਜੈਸੇ ਪਾਰਾ ਉਡਿ ਜਾਤ ਹੈ ॥੭੨॥ माया को बढाइ कै, सु सभन सुनाइ कै; सु ऐसे उडी बारा जैसे पारा उडि जात है ॥७२॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਆਠ ਭੁਜਾ ਕਰਿ ਕੈ ਅਪਨੀ; ਸਭਨੋ ਕਰ ਮੈ ਬਰ ਆਯੁਧ ਲੀਨੇ ॥ आठ भुजा करि कै अपनी; सभनो कर मै बर आयुध लीने ॥ ਜਵਾਲ ਨਿਕਾਸ ਕਹੀ ਮੁਖ ਤੇ; ਰਿਪੁ ਅਉਰ ਭਯੋ ਤੁਮਰੋ ਮਤਿ ਹੀਨੇ ! ॥ जवाल निकास कही मुख ते; रिपु अउर भयो तुमरो मति हीने ! ॥ ਦਾਮਿਨਿ ਸੀ ਲਹਕੈ ਨਭਿ ਮੈ; ਡਰ ਕੈ ਫਟਗੇ ਤਿਹ ਸਤ੍ਰਨ ਸੀਨੇ ॥ दामिनि सी लहकै नभि मै; डर कै फटगे तिह सत्रन सीने ॥ ਮਾਰ ਡਰੈ ਇਹ ਹੂੰ ਹਮ ਹੂੰ; ਸਭ ਤ੍ਰਾਸ ਮਨੈ ਅਤਿ ਦੈਤਨ ਕੀਨੇ ॥੭੩॥ मार डरै इह हूं हम हूं; सभ त्रास मनै अति दैतन कीने ॥७३॥ |
Dasam Granth |